ΝΕΕΣ ΚΑΙ ΝΕΟΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΝΕΕΣ ΚΑΙ ΝΕΟΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

"...με λογική και όνειρο"

Έχομε στα χέρια μας τούτο το "διαμάντι"...

Ένα σχέδιο - από την εμπνευσμένη πένα και την εμπειρία του φίλου Αντώνη. Ένα σχέδιο - με την αξιόλογη και πολύτιμη συνεισφορά ακούραστων φίλων και φίλων!

Ξεκινάμε - για δεύτερη φορά! Περισσότερο υποψιασμένοι και πάντοτε αισιόδοξοι! Όσο κι αν μας ταλαιπώρησαν - πολλά δεν γράφονται - οι προηγούμενες συναναστροφές... Όσο κιαν επεδίωξαν κάποιοι να μας "φορέσουν" καπέλο τη γραμμή τους...

Κρατώ και σημειώνω τούτο: μέσα σε ένα πολύ ζεστό και υγρό καλοκαίρι... συναντηθήκαμε πολλές φορές! Πολλές φίλες, πολλοί φίλοι... Με μια μεγάλη βεβαιότητα: όσο - βήμα το βήμα - θα γινόμαστε ομάδα, τόσο οι στόχοι μας θα είναι πιο κοντά!!

Ξεκινάμε!

Τούτον τον Νοέμβρη θα κάνουμε μια... "με λογική και όνειρο" προεκλογική δουλειά!

ΥΓ. Αν χάθηκα - που χάθηκα δηλαδή - από το blog... έχω και τη μοιράζομαι μαζί σας, μια καλή δικαιολογία!

Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Τριάντα έξι χρόνια μετά το έγκλημα της χούντας κατά του Μακάριου και την τουρκική εισβολή ο αγώνας για την επανένωση της Κύπρου δεν σβήνει.

Είμαστε στο πλευρό του Κυπριακού λαού και του προέδρου Δημήτρη Χριστόφια που ηγείται, με υπευθυνότητα και ρεαλισμό, του αγώνα για δίκαιη, για όλους τους Κύπριους, λύση. Τώρα απαιτείται πραγματική ενότητα και η δημοκρατική υπευθυνότητα όλων._

Αθήνα, 20/7/10

Το γραφείο τύπου της Δημοκρατικής Αριστεράς

Σάββατο 17 Ιουλίου 2010

Δήλωση στήρηξης της Δημοκρατικής Αριστεράς από 224 ενεργούς πολίτες,ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών

Εκφράζουμε την υποστήριξή μας στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ και ευχόμαστε επιτυχία στη μεγάλη προσπάθεια που ξεκινάει.

Μέσα στην πολύπλευρη κρίση οικονομική, κοινωνική αλλά και κρίση αξιών και ηθικής που βιώνει η χώρα μας, η «Δημοκρατική Αριστερά», ένα κόμμα σύγχρονο, ευρωπαϊκό, δημοκρατικό και ανανεωτικό, μπορεί να δώσει με τις ιδέες, τις προτάσεις και τους αγώνες της, μια νέα ελπίδα στους Έλληνες και στις Ελληνίδες

Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

Σχετικά με την παιδεία

Ξεφυλλίζοντας το περιοδικό "Πρόσωπο" έπεσα τυχαία σε ένα άρθρο που αναφερόταν στο 20ο Συνέδριο Παραγωγικής Μάθησης που έλαβε χώρα πρόσφατα στο Βουκουρέστι με τη συμμετοχή μεταξύ άλλων χωρών και της Ελλάδας.

Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010

Ένα κόμμα των μελών, ένα κόμμα με μέλλον

Οι υπογράφοντες αυτό το άρθρο ξεκινήσαμε έναν μακρύ διαδικτυακό διάλογο για την συγγραφή του χρησιμοποιώντας, αν όχι όλα, τα περισσότερα προσφερόμενα τεχνολογικά μέσα που μπορεί να κατέχει ένας μέσος πολίτης έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μας δύο βασικούς στόχους. Ο πρώτος είναι ο προφανής. Να καταφέρουμε να αναπτύξουμε μια όσο το δυνατόν περισσότερο ολοκληρωμένη αλλά κυρίως φρέσκια οργανωτική πρόταση για την δομή και λειτουργία του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς (ΔΑ). Ο δεύτερος σκοπός αποτέλεσε ταυτόχρονα και ένα πείραμα στον τρόπο εργασίας μας. Θέλαμε βιωματικά να δοκιμάσουμε κατά πόσο η τεχνολογία και εν προκειμένω το διαδίκτυο μπορεί να καλύψει την υπαρκτή - χωροταξική - απόσταση που μας χωρίζει και να γεφυρώσει τις πολιτικές μας διαφωνίες. Σε αυτό το άρθρο θα υποστηρίξουμε μέχρι εμμονής το αξίωμα ότι ζητήματα λειτουργίας και οργάνωσης δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι μια καθαρά εσωτερική υπόθεση - τουναντίον - ο τρόπος που δομούμε το κόμμα αντικατοπτρίζει τον τρόπο που επιθυμούμε να οργανωθεί η κοινωνία, χωρίς όμως να οδηγηθούμε σε περιχαράκωση, αποφεύγοντας την επαφή με ευρύτερες διεργασίες σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.

Νέοι και Δημοκράτες Αριστεροί. Ε και λοιπόν; ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Με αφορμή την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή για τα δικαιώματα των Νέων οι Νέοι και Νέες της Δημοκρατικής Αριστεράς εξέδωσαν την παρακάτω ανακοίνωση:

"Δεν είναι εύκολο μέσα σε μία σελίδα να γραφτεί τι ακριβώς ζητάμε ως νέοι και νέες του ευρύτερου προοδευτικού χώρου, ως νέοι και νέες της Δημοκρατικής Αριστεράς. Με σιγουριά όμως ξέρουμε τι είναι αυτά που δεν ζητάμε. Και σίγουρα δεν ζητάμε κανενός είδους αγιοποίηση, κανένα διαπιστευτήριο για την αγνότητα μας, καμία βεβαίωση ότι είμαστε η μόνη δύναμη αλλαγής. Αν μπορούσαμε τεχνητά να διαχωρίσουμε την όλο και πιο σύνθετη πραγματικότητα σε τρεις και έναν τομείς, την προσωπική ζωή, την εκπαίδευση, την εργασία και τον στρατό για τους νέους άντρες, με σιγουριά μπορούμε να διατυπώσουμε αυτά που δεν μας αρέσουν. Και αυτά που δεν μας αρέσουν, είναι αυτά που θέλουμε να αλλάξουμε.

Για εμάς, οι διαπροσωπικές σχέσεις των νέων εξακολουθούν να αποτελούν εξαιρετικά επίκαιρο πολιτικό ζήτημα. Πιστεύουμε πως «το προσωπικό είναι πολιτικό» και συνομιλούμε με την πλούσια παρακαταθήκη του φεμινιστικού κινήματος της δεκαετίας του ’70 και του ’80. Παράλληλα, επεκτείνουμε τους προβληματισμούς μας από τις γυναίκες στο φύλο, στις σχέσεις, δηλαδή, νέων ανδρών και γυναικών. Στις αγωνίες όσων μαθητών και φοιτητών δεν θέλουν να συμπεριφέρονται ως ’γαλάζια αγοράκια’, όπως λέει και ο Τζίμης Πανούσης. Στα αγόρια και τα κορίτσια, ντόπια ή παιδιά μεταναστών, που πέφτουν θύματα λεκτικής ή και σωματικής βίας. Επίσης, δεν αγνοούμε τη σημασία του ίντερνετ για τους νέους ως μέσου να ξεπεράσουν τη μοναξιά τους. Διεκδικούμε δωρεάν πρόσβαση σε όλους τους νέους στο γρήγορο διαδίκτυο. Παράλληλα, αναγνωρίζουμε τους κινδύνους που συχνά το σερφάρισμα ελλοχεύει. Φαινόμενα, όπως το cyber-bullying ή η καταγραφή προσωπικών δεδομένων, αποτελούν πολύ σημαντικά πολιτικά ζητήματα για εμάς, που χρήζουν συλλογικής αντιμετώπισης.

Ούτε και στην εκπαίδευση τα πράγματα είναι όπως τα ονειρευόμαστε. Θέλουμε να αλλάξει το σύστημα, που από πολύ νωρίς μας βάζει σε διαδικασίες μιας άγονης βαθμοθηρικής αντιπαλότητας, όπου βλέπουμε τον συμμαθητή μας σαν ανταγωνιστή και όχι ως έναν άνθρωπο με τον οποίο μπορούμε μέσα από τη συνεργασία να δημιουργήσουμε συνθέτοντας τις ανησυχίες μας. Απορρίπτουμε τα σχολεία πολλαπλών ταχυτήτων, που δημιουργούν διαχωρισμούς που δεν προσπαθούν να αναδείξουν τα ιδιαίτερα ταλέντα μας. Ενοχλούμαστε που ένα μέτριο σχολείο το οποίο λογοδοτεί σε μια πεπαλαιωμένη ιεραρχία θα μας οδηγήσει σε ένα εξ ίσου μέτριο πανεπιστήμιο. Σε ένα πανεπιστήμιο που λειτουργεί αυθαίρετα και όχι αυτόνομα, που φροντίζει για την αναπαραγωγή του και όχι για την παραγωγή γνώσης, που ακόμα και οι ελάχιστοι του πόροι κατασπαταλώνται σε δραστηριότητες πέρα της διδασκαλίας και της έρευνας. Θέλουμε δημόσια, διαπολιτισμική εκπαίδευση, απαλλαγμένη από αυταρχισμό, σε όλες τις βαθμίδες. Ζητάμε να χρηματοδοτείται γενναία, αλλά ταυτόχρονα να υπόκειται σε μηχανισμούς αξιολόγησης που θα αντιμετωπίσουν φαινόμενα ασυδοσίας, τα οποία δυστυχώς έχουν γιγαντωθεί στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Η αξιολόγηση αυτή απαιτούμε να στηρίζεται σε ακαδημαϊκά και όχι σε κριτήρια της αγοράς. Επίσης, θα πρέπει να εμπλέκει άμεσα όλους τους φορείς, διδάσκοντες, μαθητές, φοιτητές και γονείς, να ενέχει το στοιχείο της αυτοαξιολόγησης και να μην πραγματοποιείται από γκρίζους γραφειοκράτες. Απαιτούμε την ενίσχυση της κινητικότητας των φοιτητών σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο με ριζική αύξηση των υποτροφιών. Είναι απαραίτητη η ενθάρρυνση των νέων που πραγματοποιούν μέρος των σπουδών τους στο εξωτερικό να συνεργάζονται με φορείς στην Ελλάδα, μεταλαμπαδεύοντας τις εμπειρίες που απέκτησαν.

Ασφαλώς, μία από τις βασικές αγωνίες των νέων σήμερα είναι το επαγγελματικό τους μέλλον. Τα τελευταία χρόνια τροποποιείται καθολικά το τοπίο στην αγορά εργασίας, όπου έχει γιγαντωθεί η ανασφάλιστη εργασία των νέων με εξαντλητικά ωράρια και χαμηλούς μισθούς. Η εργασία από πηγή δημιουργίας γίνεται βάρος. Οι συνθήκες εργασιακής επισφάλειας αποτελούν γενικευμένο φαινόμενο, που δεν αγγίζει μόνο τα παιδιά από τα κατώτερα στρώματα, τις νέες γυναίκες ή τους νεαρούς μετανάστες, αλλά και τα παιδιά μικροαστικών και μεσοαστικών οικογενειών. Στη νέα ασφαλιστική πραγματικότητα το κόστος της ασφάλισης μετακυλύεται συνολικά στους νέους εργαζόμενους, ενώ ταυτόχρονα αυξάνονται τα όρια ηλικίας κατοχύρωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος, γεγονός που εντείνει την εκμετάλλευση. Αγωνιζόμαστε για μια μεικτή οικονομία, όπου το κράτος θα εγγυάται τα εργασιακά και τα επαγγελματικά δικαιώματα όλων των εργαζομένων. Παράλληλα, πιστεύουμε ότι το δημόσιο δεν μπορεί να αποτελεί το μεγάλο χωνευτήρι για όλους, αλλά πρέπει να ενθαρρυνθεί η καινοτομία και η νεανική επιχειρηματικότητα. Επίσης, θεωρούμε ότι όλοι οι πολίτες πρέπει να λειτουργούμε πιο συστηματικά ως συνειδητοί καταναλωτές, αποφεύγοντας τα προϊόντα των εταιριών που δεν σέβονται το περιβάλλον και τα δικαιώματα των εργαζομένων, ιδίως όσων επιβάλλουν καθεστώς εργασιακής επισφάλειας. Επιθυμούμε να καταπολεμήσουμε την προκλητική ακρίβεια και ταυτόχρονα να επιβαρύνουμε το περιβάλλον όσο το δυνατόν λιγότερο με θεσμούς, όπως τα χαριστικά παζάρια, όπου ανταλλάσουμε αντικείμενα που πλέον δεν μας χρειάζονται. Χωρίς να γινόμαστε ασκητές, αγαπάμε την απλότητα και αξιοποιούμε πρακτικές που προάγουν τη συλλογικότητα: προτιμούμε το ποδήλατο, τα μαζικά μέσα μεταφοράς και ιδίως το τρένο, πειραματιζόμαστε με προγράμματα φιλοξενίας μέσω Διαδικτύου, όπως το couch surfing.

Τέλος, ακόμη και αν στρατηγικός μας στόχος - για να μιλήσουμε και με όρους στρατού - είναι η κατάργηση του, κάτι που θεωρούμε εφικτό ακόμη και βραχυπρόθεσμα, ο στρατός αποτελεί μια πραγματικότητα για τους νέους της χώρας. Σαφέστατα και υποστηρίζουμε τη θεσμική αναγνώριση των μορφών εναλλακτικής θητείας ως ισάξιες και ισόχρονες με αυτήν. Επιπλέον, διεκδικούμε την κατάταξη σε σώματα σχετικά με την ειδικότητα μας και τα ταλέντα μας και την μέσα στον στρατό ύπαρξη εκπαιδευτικών δομών, που σαν δείγμα αλληλεγγύης θα μπορούν να διαμορφώνονται από ειδικευμένους συν-στρατιώτες μας και θα έρχονται να καλύψουν κενά και ανησυχίες μας.

Μας πήρε περισσότερο από την μία σελίδα που μας ζητήθηκε για να παραθέσουμε σε πολύ γενικές γραμμές τους στόχους μας και να περιγράψουμε τι ονειρευόμαστε όσο πιο συμπυκνωμένα γίνεται. Σίγουρα υπάρχουν πολλά κενά και ελλείψεις. Κεντρικό ζήτημα για εμάς παραμένει το πώς. Και πάνω σε αυτό το πως πρέπει να συζητήσουμε με την κοινωνία βασικό συμμέτοχο αρωγό και εμάς ενεργό ακροατή."

Νέοι και Νέες της Δημοκρατικής Αριστεράς

Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010

Η πρώτη σύσκεψη των νέων της Δημοκρατικής Αριστεράς


Εμείς, οι νέες και οι νέοι της Δημοκρατικής Αριστεράς σας καλούμε στην πρώτη μας συζήτηση το ερχόμενο Σάββατο 10/7 και ώρα 6:30 στα γραφεία του κόμματος μας(Πλατεία Βικτωρίας 5,5ος όροφος).Είναι ευπρόσδεκτοι όλοι!Μέλη,φίλοι ή απλά περίεργοι!Απαραίτητη προϋπόθεση να φέρετε μαζί σας τις απόψεις και να είστε κεφάτοι!
Σας περιμένουμε.

Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010

Ο Γρηγόρης Ψαριανός μιλάει στην Ανανεωτική Αποψη

Ε.Π.: Τι σας έκανε να ταυτιστείτε με τους αποχωρήσαντες από την Κ.Ο.(Κοινοβουλευτική Ομάδα) του ΣΎΡΙΖΑ και όχι με τους εναπομείναντες;

Γρ.Ψ.: Εμένα προσωπικά. (και να κοπούν οι πληθυντικοί).. Ξερετε, δεν ήμουν στο ΣΥΝ(Συνασπισμό) έτσι και αλλιώς,δεν ανήκα σε καμία συνιστώσα ως γνωστόν και σε καμία τάση του ΣΥΝ. Θεωρώ τον εαυτό μου ανένταχτο από το '90, από τον Ενιαίο Συνασπισμό και μετά. Τα 2,5 χρόνια της κοινοβουλευτικής μου δραστηριότητας είχανε πολλά θετικά πράγματα,είχανε και αρκετά αρνητικά,είχανε και υπέροχες στιγμές και εμπνευσμένες στιγμές, θεώρησα όμως ότι είχε φτάσει το πράγμα σε ένα σχεδόν αδιέξοδο. Αυτό που εγώ πίστευα για το ΣΎΡΙΖΑ,για το Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής και Ανανεωτικής Αριστεράς ήταν να γίνει μία πλατιά λαϊκή συμμαχία και όχι μια τεχνητή συμμαχία συνένωσης μικρών ομάδων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και ενός βασικού κορμού,προερχόμενου από το ΚΚΕ ή από το ΚΚΕ εσωτερικού. Περίμενα πολλά περισσότερα πράγματα από τη συμμαχία του ΣΎΡΙΖΑ, τα οποία κάποια στιγμή άρχισαν να καταγράφονται και ως ποσοστά και με την εκλογή του Αλέξη Τσίπρα στην προεδρία άρχισα να έχω μία μεγάλη ελπίδα ότι θα επενδύσουμε σε αυτόν τον κόσμο που μας στήριζε. Δεν το καταφέραμε, δεν το κάναμε, συρρικνώθηκε το εγχείρημα και ψάχναμε να δούμε αν θα μπούμε στη Βουλή. Επειδή η ηγεσία του ΣΥΝ, στο κατά την γνώμη μου αδιέξοδο πείραμα του ΣΎΡΙΖΑ, επέμενε στη μία αριστερή στροφή μετά από μία άλλη αριστερή στροφή, έκανε δύο αριστερές στροφές. Όποιος κάνει δύο αριστερές στροφές, βρίσκεται εκεί που ήταν. Άμα κάνεις δύο στροφές γύρω από τον εαυτό σου, πάλι θα είσαι εκεί που ήσουνα, δεν προσφέρεις τίποτα ''στο κίνημα''. Η αριστερή στροφή δεν είναι στα λόγια, είναι στην πράξη, αντίθετα υπήρχαν ενδείξεις αυτού που λέμε πολιτικών και αντιλήψεων αριστερισμού. Αυτοί ήταν οι βασικοί λόγοι που με οδήγησαν να αισθανθώ ότι δεν μπορώ πια να εκπροσωπώ και να εκφράζω τον ΣΎΡΙΖΑ και με δεδομένο τις ανάλογες ανησυχίες και αμφισβητήσεις που είχαν τα στελέχη και οι 3 βουλευτές της Α.Π.(Ανανεωτικής Πτέρυγας), αποχωρίσαμε μαζί και οι 4.

Ε.Π.: Πολλοί λένε ότι από τη στιγμή που βγήκες βουλευτής με τα ψηφοδέλτια του ΣΎΡΙΖΑ, θα έπρεπε να παραιτηθείς από τη βουλευτική σου έδρα. Τι απαντάς;

Γρ.Ψ.: Έχει μια λογική αυτό αλλά για κόμματα που κατεβαίνουν σε ψηφοδέλτια με λίστες. Δηλαδή αν το κόμμα έχει κάνει μία λίστα στελεχών με τη σειρά που θα εκλέγονται, θα μπορούσα να το δεχτώ ως επιχείρημα αλλά, όταν ο κόσμος ψηφίζει άτομα με κάποιο ψηφοδέλτιο, δεν ψηφίζει μόνο το ψηφοδέλτιο, ψηφίζει και τους ανθρώπους. Γιατί ψήφισε εμένα ο κόσμος και όχι πχ τον Γιούνη Τζουρλέκα ή την Μπούμπη Πατούμπη της ΑΝΤΙΠΑΚΟΕ/δξ ; Κάτι ήθελε που ψήφιζε εμένα, κάτι περίμενε από εμένα, κάτι ήξερε ότι εκφράζω, κάτι είχε καταλάβει και γι' αυτό με ψήφισε. Εξ' άλλου ας υποθέσουμε ότι ο Τσίπρας σε μία σύσκεψη της Κ.Π.Ε.( δεν το έκανε στο συνέδριο που θα έπρεπε να το έχει κάνει), αποφασίζει ότι ο ΣΥΝ απεμπλέκεται από το ΣΎΡΙΖΑ, θα πρέπει να ''επιστρέψουν'' οι βουλευτές του ΣΥΝ τις 10 έδρες τους σε διάφορους άσχετους και άγνωστους και μυστηριους και ''παρμενους''που δεν έχουν εκλεγεί; Δεν είναι λογική αυτή. Δηλαδή αν εγώ τώρα υποχρεούμαι να παραδώσω την έδρα μου, τη στιγμή που ο ΣΥΝ θα απεμπλακεί από το ΣΎΡΙΖΑ (κάτι που θα γίνει πολύ σύντομα κατά τη γνώμη μου), υποχρεουνται οι 10 βουλευτές του ΣΥΝ να παραδώσουν τις έδρες τους! Τυχαιο; Δεν νομίζω! Χαχαχα...

Ε.Π.: Μετά την αποχώρηση σου ποιά είναι η σχέση σου με τον Αλέξη Τσίπρα και τους υπόλοιπους συναδέλφους σου από την Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ;

Γρ.Ψ.: Έχουμε με όλους πάρα πολύ καλές σχέσεις, φιλικές και συντροφικές, είμαστε σαν αδέλφια και δεν ήμασταν τσακωμένα αδέλφια. Μαζί θα βρεθούμε πάλι! Θα βρισκόμαστε μαζί σε πολλά πράγματα! Με το ΣΥΝ έχουμε πάρα πολλά κοινά, με το ΣΥΡΙΖΑ, εγώ προσωπικά έχω ελάχιστα. Πρέπει να ξαναπώ ότι ο Αλέξης είναι προσωπικός μου φίλος πολλά χρόνια, τον αγαπάω και τον εκτιμάω. Λυπάμαι πολύ που βρέθηκε, με δική του ευθύνη βέβαια, να είναι πρόεδρος του ΣΥΝ τη στιγμή της αποχώρησης της Α.Π. Δεν θα έπρεπε να αφήσει το πράγμα να εξελιχθεί έτσι, το ζητουσαμε ολοι, είχε τρόπους να το αποτρέψει, είχε τρόπους να προχωρήσει το ΣΥΝ σε μία άλλη πλατιά συμμαχία προοδευτικών δυνάμεων. Όχι με 15 γκρούπες, που έχουν από 3 άτομα η κάθε μία, με μηδενική κοινωνική παρέμβαση η εμβέλεια.

Ε.Π.: Πως προβλέπεις την πορεία του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς;

Γρ.Ψ.: Νομίζω ότι θα είναι μεγάλη έκπληξη, μετά από πάρα πολλά χρόνια θα καταφέρει να κάνε μία μεγάλη έκπληξη! Όχι μόνο με τα εκλογικά ποσοστά, που πιστεύω πως καλώς εχόντων των πραγμάτων σε 5-6 μήνες θα έχει περάσει σε διψήφια ποσοστά, αλλά με δεδομένο την αποσάθρωση αυτού του άθλιου δικομματικού συστήματος, τη διάλυση της Ν.Δ. και την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ που θα επακολουθήσει, θα απελευθερωθούν δυνάμεις του προοδευτικού χώρου, σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες, προοδευτικοί, δημοκρατικοί άνθρωποι. Δεν είναι ανάγκη να είναι αριστεροί με pedigree από τον κτηνίατρο ή από το pet shop της γειτονιάς τους, γιατί υπάρχουν και τέτοια! Είναι διάφοροι που ζητάνε πιστοποιητικά αριστεροφροσύνης, πρόκειται περί βλάβης! Εγώ έχω εμπιστοσύνη σε ανθρώπους που ξέρουν ότι η δημοκρατία πρέπει να προχωρήσει, ότι αυτό το κράτος πρέπει να λειτουργήσει με λογική, με έμπνευση, με όραμα. Πρέπει να σταματήσει αυτή η πελατειακή σχέση που έχει αναπτύξει ο μηχανισμός εξουσίας των δύο μεγάλων κομμάτων με τους πολίτες. Αυτό θα σταματήσει. Δεν μπορεί να πάει παρά μόνο στο γκρεμό και είμαστε ήδη στα πρόθυρα του γκρεμού, για να μην πω ότι πέφτουμε. Έχω μεγάλη εμπιστοσύνη σε αυτό το εγχείρημα, της Δημοκρατικής Αριστεράς και πιστεύω ότι θα είναι πραγματικά δημοκρατική, γιατί πρέπει να το πούμε, πως η αριστερά είχε ένα έλλειμμα δημοκρατίας. Πολλοί λένε: γιατί Δημοκρατική Αριστερά, δηλαδή εμείς οι άλλες αριστερές ομάδες δεν είμαστε δημοκρατικές; Φαινεται πως το παιρνουν βαρια, επειδη ''οποιος εχει τη μυγα, μυγιαζεται''! Ναι, νομίζω υπάρχει ένα έλλειμμα δημοκρατίας και στην αριστερά, δεν το συζητώ ότι υπάρχει και στα λεγόμενα αστικά κόμματα, στη Ν.Δ. ή στο ΠΑΣΟΚ ή στο ΛΑΟΣ βεβαίως, αλλά υπήρχε και υπάρχει και στην αριστερά. Τη δημοκρατία πρέπει να την αναπτύξουμε και μέσα στην οικογένεια μας και στους φίλους μας και στο σχολείο και στο κόμμα μας (αν έχουμε κόμμα) και στις κοινωνικές μας ομάδες και στις κοινωνικές μας δραστηριότητες

Ε.Π.: Πολλοί κάνουν λόγο για συνεργασία της Δημοκρατικής Αριστεράς είτε με το ΠΑΣΟΚ, είτε με τους Οικολόγους Πράσινους. Τι απαντάς;

Γρ.Ψ.: Τρίχες κατσαρές! Μπούρδες! Παπαρολογίες φοβερές! Πιστεύω ότι και μόνο να κάτσεις να δείς ποιοί άνθρωποι είμαστε σ' αυτή την ιστορία της Δημοκρατικής Αριστεράς, είμαστε αμετακίνητοι στο χώρο της Δημοκρατικής και Ανανεωτικής Αριστεράς εδώ και 40 χρόνια. Θα μπορούσα πχ να έχω πάει στο ΠΑΣΟΚ και να είμαι ήδη εκεί, εδώ και 30 χρόνια. Δεν θέλω να έχω καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ και με αυτού του είδους τη σοσιαλοδημοκρατία. Αν ήταν ένα "καλό" ΠΑΣΟΚ, ένα σοσιαλιστικό κόμμα ευπρεπές(που θα μπορούσε να είναι), θα μπορούσα να το συζητήσω κάποια στιγμή, γιατί όχι; Δεν είναι κάποια ασθένεια να είσαι στο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού ή της σοσιαλοδημοκρατίας ή να μετακινηθείς από κομμουνιστογενής σε και να γίνεις σοσιαλοδημοκράτης. Δεν είναι κακό να αναθεωρεί κάποιος τη θέση και τη στάση του απέναντι στα πράγματα. Πως τολμάνε κάποιοι να λένε τέτοιες βλακείες σε αυτή τη φάση; Να πάτε στο αγαπημένο σας ΠΑΣΟΚ! Αυτοί που τα λένε αυτά μια μέρα θα είναι στο ΠΑΣΟΚ ή σε κάτι αντίστοιχο. Όσοι μου έλεγαν άμα δεν σ'αρέσει η αριστερά να πας στο αγαπημένο σου ΠΑΣΟΚ, πήγαν όλοι! Ο Ανδρουλακης, ο Μικρούτσικος, η Δαμανάκη, ο Βουγιας, ο Τρανταλίδης, ο Μπίστης, ο Βαγγέλης ο Παπαχρήστος και δεκαδες αλλοι, κυριως από το ΚΚΕ η από το ΕΚΚΕ, από μαοϊκές και αριστερίστικες ομάδες, πάρα πολλοί άνθρωποι πήγαν στο ΠΑΣΟΚ. Οσοι το περίμεναν αυτό από εμένα, ή από τον Κουβέλη, ή από τον Κύρκο, ή από τον Παπαγιαννάκη και πολλους ακομα, διαψευστηκαν θριαμβευτικα, δεν πήγε κανένας από εμάς στο ΠΑΣΟΚ. Ο Μανώλης Γλέζος που μας λέει άμα δεν σας αρέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να πάτε στο αγαπημένο σας ΠΑΣΟΚ, ήταν βουλευτής του ΠΑΣΟΚ για χρόνια! Δεν υπάρχει ενδεχόμενο συνεργασίας με ΑΥΤΟ το ΠΑΣΟΚ, υπάρχει ένα ενδεχόμενο συνεργασίας στο μέλλον με δυνάμεις που προέχονται από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, με δυνάμεις που προέρχονται από το χώρο της οικολογίας, με ανένταχτους αριστερούς.Ειναι, η ΠΡΕΠΕΙ να ειναι, στη φυση, στο προγραμμα, στη στρατηγικη της Αριστερας οι συμμαχιες με αλλες προοδευτικες-δημοκρατικες δυναμεις. Θα γίνει ανακατανομή του πολιτικού σκηνικού, τίποτα σε ένα χρόνο δεν θα είναι όπως τώρα. Αλλά αυτό που λένε: άντε επιτέλους να πάτε στο ΠΑΣΟΚ είναι μία χοντρομαλακία. Και τώρα δεν είναι μόνο το ΠΑΣΟΚ, τώρα μας λένε να πάμε και στη Ντόρα! Επειδή είναι ανεξάρτητη και επειδή οι 9 ανεξάρτητοι βουλευτές έχουν το δικαίωμα να έχουν κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο και αποφάσισαν να είναι ο Φώτης Κουβέλης, μας λένε: ''Μπά! και στο γραφείο της Ντόρας, άντε και με τις ευχές του Μητσοτάκη.'' Αηδίες και ξεράσματα! Εγώ μπορεί να πάω στο ΛΑΟΣ ας πούμε, στη Χρυσή Αυγή αργότερα! Υπάρχουν αριστεροί άνθρωποι που λένε τέτοιες αρλούμπες;

Ε.Π.: Ποιές πιστεύεις ότι θα πρέπει να είναι οι δομές της νεολαίας της Δημοκρατικής Αριστεράς; Θα πρέπει να έχει ξεχωριστές δομές από το κόμμα ή να συμμετέχει ισότιμα στις κομματικές διαδικασίες;

Γρ.Ψ: Νομίζω πως θα πρέπει να υπάρχει μία μικτή κατάσταση, η απάντηση για εμένα θα είναι και τα δύο. Θα πρέπει να έχει ξεχωριστές δομές, να λειτουργεί ξεχωριστά ως νεολαία του κόμματος και με ένα τρόπο να συμμετέχει στη συνδιαμόρφωση των αποφάσεων και των προτάσεων. Να συμμετέχει να να συμβάλλει στο διάλογο, γιατί όλη η ιστορία ενός δημοκρατικού κόμματος της αριστεράς, είναι να γίνεται σύνθεση των απόψεων. Η πολιτική δεν είναι Τσελεμεντές, προσαρμόζεται στις καταστάσεις και στους καιρούς. Σε αυτή τη συνδιαμόρφωση της Δημοκρατικής Αριστεράς για τις επόμενες φάσεις, θα πρέπει να συμμετέχει και η νεολαία. Νομίζω ότι η νεολαία θα πρέπει να είναι ξεχωριστή οργανωτικά και οι νεολαίοι/ες να μην είναι απευθείας μέλη του κόμματος, όχι όμως να μην έχουν λόγο.

Ε.Π.: Διαβάζεις το blog της νεολαίας, Ανανεωτική Άποψη;

Γρ.Ψ.: Βέβαια το διαβάζω! Τα έχω διαβάσει όλα και πολλά από αυτά τα έχω ανεβάσει και στο site μου και σε διάφορες σελίδες. Στα facebook ας πούμε, εκεί που παίζουμε με διάφορους και λέγονται φοβερά πράγματα, από πολύ προχωρημένες εξυπνάδες, μέχρι φοβερές σαχλαμάρες. Κάποια από αυτά τα κείμενα ήταν πολύ προχωρημένα και μου άρεσαν πάρα πολύ. Νομίζω ότι πρέπει να γίνουν και άλλες τέτοιες παρεμβάσεις από ομάδες της νεολαίας. Είναι πολλές ωραίες μπλογκόσφαιρες που έχω δεί, η Αριστερή Στρουθοκάμηλος, η Κόκκινη Πιπεριά, η Ανανεωτική Άποψη, πρίν γίνει το κόμμα η Δημοκρατική Αριστερά και πολλά άλλα μεμονωμένων ατόμων, ενταγμένων και μη σε κομματικούς μηχανισμούς. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον, και πολυ πλακα επισης, αυτό που γινεται στο διαδίκτυο.

Ε.Π.: Σε ευχαριστούμε πολύ Γρηγόρη!

Τη συνέντευξη πήρε η:
Παξινού-Βαφειάδου Ειρήνη

Βοήθησαν οι:
Καστανά Ηρώ
Παναγιωτόπουλος Νικόλας
Παξινού-Βαφειάδου Ειρήνη
Τσεκούρα Άννα

Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Ομιλία Φώτη Κουβέλη σε συγκέντρωση του κόμματος ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡA

Σας χαιρετώ από βάθους καρδιάς για τη θερμή σας ανταπόκριση στο μήνυμα, στο κάλεσμα συσπείρωσης και συνδιαμόρφωσης της Δημοκρατικής Αριστεράς. Ξεκινήσαμε την Κυριακή, εδώ στην Αθήνα και σε όλη τη χώρα. Συναντάμε, επικοινωνούμε με χιλιάδες πολίτες που μας παροτρύνουν, μας στηρίζουν, συμπαρατάσσονται, επιδοκιμάζουν τις πολιτικές μας επιλογές. Η εντολή τους είναι να προχωρήσουμε, να ανοιχτούμε, να τολμήσουμε, να χαράξουμε διέξοδο για την κοινωνία και τη χώρα. Να φέρουμε την πολιτική στους πολίτες και τους πολίτες στην πολιτική. Κι εσείς σήμερα με τη δική σας παρουσία στέλνετε διπλό μήνυμα, μήνυμα αποφασιστικότητας και αισιοδοξίας. Έχει μεγάλη αξία το μήνυμα σας για την κοινωνία και την αριστερά, μέσα στις συνθήκες της γενικευμένης κρίσης αξιοπιστίας των πολιτικών κομμάτων, της οικονομικής ύφεσης, της συμπίεσης των μεσαίων και πλατιών λαϊκών στρωμάτων, του περιορισμού κοινωνικών δικαιωμάτων. Σύντροφοί μας της αντίστασης, πρωτεργάτες της ανανεωτικής πορείας, ξέρετε ότι η ζωή σας, η προσφορά σας, η ηρωική και τολμηρή γενιά σας μας εμπνέει και μας φωτίζει. Αγωνιστές, συναγωνιστές μας των ανεπανάληπτων δημοκρατικών αγώνων και του αντιδικτατορικού κινήματος, που μεταλαμπαδεύετε σήμερα τις αξίες της ενότητας, της ανιδιοτέλειας, των δημοκρατικών κατακτήσεων στους νεώτερους, με τη δυναμική συσπείρωσή σας στην ΔΑ δίνετε την καθοριστική ώθηση. Νέες και νέοι της ανανεωτικής και δημοκρατικής αριστεράς που αγκαλιάζετε, δίνετε παλμό στο νέο ξεκίνημα, είστε στο σπίτι σας. Σε σας θα παραδώσουμε τη συνέχεια της πρωτοβουλίας μας, αυτή είναι η πρώτη ευθύνη μας. Δεν σας λέμε ωραία λόγια. Αντίθετα με τα κόμματα του πελατειακού κράτους, που καθοδήγησαν την κοινωνία να κρύβει τα προβλήματα και να φορτώνει το λογαριασμό στις νέες γενιές, εμείς πρώτο μέλημά μας έχουμε τί θα παραδώσουμε στις νέες και τους νέους, πώς θα δημιουργήσουμε χώρο που να στηρίζει τη δημιουργική, παραγωγική δράση σας σε ένα κόσμο που όλο και περισσότερο αλληλοεπηρεάζεται, γίνεται πιό κοντινός και συνάμα πιο άνισος. Συναγωνιστές και συναγωνίστριες, συνδημιουργοί του κόμματος της σύγχρονης, δημοκρατικής, ανανεωτικής αριστεράς, φίλες και φίλοι, όλοι εμείς, σε όλη τη χώρα, εργαζόμενες και εργαζόμενοι, άνθρωποι των γραμμάτων, των τεχνών, της δημιουργίας, επιστήμονες, νέες και νέοι, χιλιάδες πολίτες, ξεκινάμε, με όρεξη και πίστη στη συλλογικότητα, τη δημιουργική μας δράση με το κόμμα μας, τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Θεμέλιο των προτάσεων και της συγκρότησής μας είναι ο πυρήνας των ανανεωτικών ιδεών, των ιδεών της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ: δημοκρατικός σοσιαλισμός αριστερός ευρωπαϊσμός μεταρρυθμιστική στρατηγική οικολογική παρέμβαση και εγρήγορση Δημοκρατία και ελευθερία, θεσμοί και δικαιώματα, είναι μια αδιαίρετη ενότητα. Είναι τα θεμέλια της κοινωνίας, της πολιτικής ζωής για την οποία παλεύουμε. Μόνον σε αυτό το πλαίσιο οι αγώνες μας για κοινωνική ισότητα αποκτούν περιεχόμενο και απελευθερώνουν τον σύγχρονο άνθρωπο. Δεν υπάρχει άλλο πεδίο έξω από τη δημοκρατία για να δώσουμε τη μάχη κατά των κερδοσκοπικών συμφερόντων και υπέρ της εργασίας. Όχι στην υπονόμευση των θεσμών, ναι στην διεύρυνση της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων, χωρίς διακρίσεις και προκαταλήψεις. Όχι στη διαφθορά και την ιδιοποίηση των δημόσιων αγαθών, ναι στο δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο. Όχι στη γοητεία της βίας των λίγων και των εξουσιών, όχι στη στρατηγική του αίματος και της έντασης, που τρομοκρατεί. Σταθερό χωρίς ταλαντεύσεις είναι το “ναι” μας στην Ευρώπη. Η θέση της χώρας στην Ευρώπη είναι στρατηγική επιλογή για τους εργαζόμενους, τη δημοκρατία και τον πολιτισμό. Δεν αλλάζει μαζί με τους συσχετισμούς που κάθε φορά διαμορφώνονται. Δεν είναι καιροσκοπική πολιτική που εξαρτάται από το ύψος των εισροών και των επιδοτήσεων. Δεν είναι υποταγή στις νεοφιλελεύθερες και αυταρχικές επιλογές. Είναι αγώνας αλλαγής, δικαιοσύνης, και ενοποίησης. Είναι αγώνας για μια Ευρώπη της διεθνούς αλληλεγγύης, της ειρήνης, της ανακατανομής του παγκόσμιου πλούτου. Ο δρόμος των αλλαγών στην Ελλάδα και στην Ευρώπη είναι ο δρόμος των μεταρρυθμίσεων, ο δρόμος της συσπείρωσης ευρύτατων δυνάμεων. Είναι ο δρόμος που συνδυάζει την ευθύνη και την επιμονή για μια διαφορετική κοινωνία. Αυτός είναι ο ρόλος της σύγχρονης, δημοκρατικής αριστεράς. Να ενώνει το λαό, να μην τον διαιρεί, να προτείνει συγκεκριμένους και εφικτούς στόχους για να ανοίγει προοπτικές. Θεμελιώδης πεποίθησή μας είναι ότι Αριστερά και Οικολογία μπορούν να πάνε μαζί, να συνθέσουν ένα καινούριο όραμα για τον κόσμο και τις σύγχρονες κοινωνίες. Πρέπει κι εμείς να αλλάξουμε στον τρόπο που δρούμε, στα οράματα, στις αξίες, στις προτάσεις μας. Η πράσινη-οικολογική στροφή της οικονομίας είναι ώριμη δυνατότητα και απαίτηση για ισχυρές μεταρρυθμιστικές αλλαγές για το κλίμα του πλανήτη, για ένα νέο ενεργειακό πρότυπο. Αυτές οι βασικές μας επιλογές, διαμορφωμένες από την εμπειρία των αγώνων και τους προβληματισμούς της ανανεωτικής, δημοκρατικής αριστεράς στον τόπο μας και στην Ευρώπη, μας διακρίνουν και μας καθοδηγούν. Είναι πολιτικές επιλογές για το αύριο αλλά και για το σήμερα. Και αυτό έχει μεγάλη σημασία. Αυτές οι θέσεις είναι συγχρόνως και η βάση μιάς δημοκρατικής, προοδευτικής διεξόδου από την πολύπλευρη κρίση στην οποία βουλιάζει η Ελλάδα. Εμείς, νέο κόμμα της Αριστεράς, που έρχεται όμως από μακριά και πάει μακριά, δεσμευόμαστε μαζί με τη διαμόρφωση μιας ρεαλιστικής πρότασης εξόδου από την κρίση, να καλλιεργήσουμε και να αναδείξουμε όλα εκείνα τα ιδεολογικά και πολιτικά στοιχεία και χαρακτηριστικά, που θα δώσουν την «πολιτική στους πολίτες». Καλούμε όλους και όλες τους προοδευτικούς και αριστερούς πολίτες να κινηθούν στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής, για να γείρουν την πλάστιγγα και τις μεσοπρόθεσμες εξελίξεις υπέρ των εργαζομένων, γυναικών και ανδρών, των ανθρώπων της δημιουργίας, των νέων, επιβάλλοντας νέες ρυθμίσεις και θεσμούς στη θέση των προνομίων και διευκολύνσεων του πελατειακού κράτους. Να πρωτοστατήσουν στους αγώνες για διαφορετικές πολιτικές, για να αλλάξουν ριζικά τα κυβερνητικά μέτρα με στόχους τη δίκαιη κατανομή βαρών, την αντιμετώπιση των δομικών προβλημάτων της ελληνικής διοίκησης, την υλοποίηση νέου αναπτυξιακού προτύπου της παραγωγικής βάσης, την οικολογική ανασυγκρότηση της οικονομίας. Η ελληνική κοινωνία έχει, σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία, ανάγκη από μια σύγχρονη, ανανεωτική δημοκρατική Αριστερά, πρωταγωνίστρια στην κατεύθυνση μεγάλων κοινωνικών προοδευτικών συσπειρώσεων. Η οικονομική κρίση, με την ολέθρια παρουσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στη χώρα, με δυσβάσταχτα και άδικα βάρη στις πλάτες των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, με αποσαρθρωμένα τα εργασιακά δικαιώματα, επιβάλλει καινούργια καθήκοντα για τη σύγχρονη Αριστερά. Και αυτά τα καθήκοντα θέλουμε να τα αναλάβουμε. Η εξέλιξη της κρίσης δεν είναι γνωστή. Θα δυναμώσουν οι δυνάμεις της εργασίας και της παραγωγής ή θα συμπιεστούν περισσότερο για την αναστήλωση του νεοφιλελευθερισμού; Τίποτε δεν έχει κριθεί. Η έκβαση εξαρτάται και από τις ενέργειες, τους αγώνες, τις πρωτοβουλίες της σύγχρονης δημοκρατικής Αριστεράς. Θέλουμε μια Αριστερά ρηξικέλευθη και τολμηρή, που δεν βολεύεται στα εύκολα και γι` αυτό δεν κάνει καμιά παραχώρηση, ούτε στον αριστερότροπο λαϊκισμό, ούτε στον μυωπικό αριστερισμό, δεν θεωρεί άκριτα ως δίκαιο αίτημα την υπεράσπιση κάθε κεκτημένου και δεν χαϊδεύει συντεχνίες στο όνομα μικροκομματικών σκοπιμοτήτων. Θέλουμε να λειτουργήσουμε ως καταλύτης για την παρουσία της Αριστεράς στην κοινωνική πραγματικότητα, μέσα από ρήξεις και συνθέσεις για την προώθηση και ικανοποίηση των αιτημάτων που αφορούν στην εποχή μας και στο μέλλον, μακριά από παρελθοντικές αγκυλώσεις και στερεότυπα προηγούμενων εποχών που δεν αντιστοιχούν στο σήμερα. Απευθυνόμαστε στην κοινωνία. Θέλουμε να εκφράσουμε μια Αριστερά της ευθύνης, να συσπειρώσουμε δυνάμεις της εργασίας, ζωντανές δυνάμεις που διεκδικούν να βελτιώσουν τη θέση τους σε μια κοινωνία που τεμαχίζεται και αλλάζει. Ανακαθορίζονται οι κοινωνικοί συσχετισμοί. Αυτός ο ανακαθορισμός αναζητεί την πολιτική του έκφραση. Επιλέξαμε υπεύθυνα να υπηρετήσουμε την ανανεωτική δημοκρατική Αριστερά, που θέλει και ξέρει να αγωνίζεται με συγκεκριμένες θέσεις για να δίνει λύσεις στα προβλήματα της χώρας, λύσεις προοπτικής, χωρίς να κλείνεται στις «ασφαλείς» απαντήσεις των περασμένων δεκαετιών. Μας αφορά η δυναμική θεώρηση των πραγμάτων και η διεκδίκηση νέων κατανομών της πολιτικής και κοινωνικής ισχύος προς όφελος των εργαζομένων. Η ίδια η ελληνική κοινωνία έχει, ιδιαίτερα σ’ αυτή την κρίσιμη περίοδο, ανάγκη από μια σύγχρονη δημοκρατική Αριστερά, με δυναμική την παρουσία της στη διαμόρφωση κοινωνικών προοδευτικών συσπειρώσεων. Αυτό το κενό σήμερα μόνον η ΔΑ μπορεί να το καλύψει. Αγαπητοί φίλοι και φίλες, συντρόφισσες και σύντροφοι, Η κρίση του χρέους και του δανεισμού δεν είναι ένα λογιστικό μέγεθος. Είναι η τραγική για τη χώρα αποτυχία του πελατειακού κράτους, είναι η δραματική πολιτική και οικονομική αποτυχία των κομμάτων που έστησαν και τροφοδότησαν το πελατειακό κράτος για να αναπαράγουν την εξουσία τους. Φούσκωσαν στα κρυφά το έλλειμμα. Ανέβασαν σε δυσθεώρητα ύψη το χρέος του λαού μας για να χρηματοδοτούνται οι πελατειακές πολιτικές, οι μεγάλες εξυπηρετήσεις, η φοροδιαφυγή, οι φοροαπαλλαγές και η διαφθορά. Διαφθορά, αδιαφάνεια στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος, εξυπηρετήσεις, υπέρογκος δανεισμός, οικονομικά μέτρα για να ικανοποιηθούν οι δανειστές, είναι ένα ενιαίο σύνολο, μια ενιαία καταστροφική πολιτική. Γι αυτό και δεν αντιμετωπίζονται χωριστά. Τώρα οι υπεύθυνοι, αυτοί που οδήγησαν τη χώρα να υποστεί εκβιασμούς και εξευτελισμούς, στα μέτρα του μνημονίου ΕΕ-ΔΝΤ, στην ύφεση, την απογοήτευση, προσπαθούν να μεταμφιεστούν. Η ΝΔ προσπαθεί να μας κάνει να ξεχάσουμε τί έκανε τα τελευταία χρόνια και παριστάνει το σωτήρα μας ... από το μνημόνιο! Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κολλημένη στον τοίχο υπογράφει επ’ ονόματι του λαού μέτρα και δεσμεύσεις που κανείς, μα κανείς, δεν τα θεωρεί δίκαια ή εύλογα. Και θέλει να της πούμε και μπράβο! Η οικονομική – δημοσιονομική κρίση και η τελική διαδικασία απαξίωσης και κατάρρευσης του πελατειακού κράτους δεν έχει τη δική μας σφραγίδα. Έχει τη σφραγίδα του νεοφιλελευθερισμού, του ΔΝΤ και, εντέλει, του απαράδεκτου «μνημονίου». Eντάσσεται σε μια ισχυρή πολιτική που απλώνεται σε όλη την Ευρώπη, με στόχο τη μείωση της πραγματικής αμοιβής της εργασίας και κυρίως την αποδιάρθρωση του συστήματος ελεύθερης συλλογικής διαπραγμάτευσης των εργαζομένων με την εργοδοσία. Αριστερή αντιμετώπιση της κρίσης σημαίνει ότι η αναγκαία μείωση του ελλείμματος και η συγκράτηση του χρέους δεν φορτώνεται κυρίως ή αποκλειστικά στις πλάτες των συνήθων υποζυγίων, αλλά συνδυάζεται με βαθιά αλλαγή του κράτους. Οι ρυθμίσεις της κυβέρνησης για τις εργασιακές σχέσεις είναι απαράδεκτες. Πέρα από την πρόδηλη αντισυνταγματικότητά τους, καταστρέφουν τον προστατευτικό ιστό της εργασίας, που κατακτήθηκε με αγώνες, καθηλώνουν τους εργαζόμενους, τους υποτάσσουν στις διαθέσεις και τα συμφέροντα της εργοδοσίας και διασπούν τη συνοχή της κοινωνίας. Σε καμμία περίπτωση δεν αποτελούν ρυθμίσεις που μπορούν, έστω και προσχηματικά, να δικαιολογηθούν ότι εντάσσονται στην αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους και της οικονομικής κρίσης. Αντίθετα, συντελούν αρνητικά. Η απομειωμένη και καθηλωμένη αμοιβή εργασίας δεν μπορεί να συμμετέχει στη λειτουργία της οικονομίας της χώρας, που παραμένει σε ακινησία. Έχουμε μιλήσει πολλές φορές και την κρίσιμη αυτή περίοδο θα μιλήσουμε ξεκάθαρα, για τη διασφάλιση της κοινωνικής ασφάλειας όσων διαβιούν στη χώρα μέσα από ένα ασφαλιστικό σύστημα που θα εξασφαλίζει τη σταθερή και με ενιαίους όρους χρηματοδότησή του από τους εργαζόμενους, το κράτος και τους εργοδότες, χωρίς την οποιαδήποτε ανάγκη άνισης καταφυγής σε κοινωνικούς πόρους. Την αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής και εισφοροαπαλλαγής και της ανασφάλιστης εργασίας καθώς και την πρόσβαση και χρήση των υπηρεσιών υγείας, που θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από πλήρη ισότητα για όλους τους πολίτες, μέσα από ένα Ενιαίο Φορέα Υγείας. Το ασφαλιστικό σύστημα που προωθεί η κυβέρνηση αποδομεί και ανατρέπει τα δικαιώματα των πολιτών και στερεί το δικαίωμα στη σύνταξη τις επόμενες γενιές. Δεν υπερασπιζόμαστε ρυθμίσεις του παρελθόντος, που ανορθολογικά και με πελατειακή στόχευση θεσπίσθηκαν. Υπερασπιζόμαστε ρυθμίσεις που υπηρετούν ένα δίκαιο και βιώσιμο κοινωνικό – ασφαλιστικό σύστημα που αναγνωρίζει και σέβεται τα ασφαλιστικά δικαιώματα των πολιτών. Δεν ξεχνούμε τη μεγάλη ευθύνη της πολιτικής και της διαχείρισης της ΝΔ, ούτε αποδεχόμαστε τις πολιτικές της κυβέρνησης. Δεν επιδιώκουμε την αναστήλωση του πελατειακού κράτους. Με ευθύνη, μαζί με τους εργαζόμενους, τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, τους συνταξιούχους, τους νέους και τις νέες θα χαράξουμε νέα πορεία, δημοκρατική διέξοδο από την κρίση. Ακριβώς όπως ελπίζει, προσδοκά και διεκδικεί η πλειοψηφία των πολιτών. Αυτό το κενό σήμερα μόνον η ΔΑ μπορεί να το καλύψει. Αγαπητοί φίλοι και φίλες, συντρόφισσες και σύντροφοι, Η κατάρρευση του πελατειακού κράτους μπορεί να γίνει ευκαιρία για την οικοδόμηση νέων σχέσεων εξουσίας, νέων θεσμών, νέας κατανομής της εξουσίας στη χώρα μας, σε αντιπαράθεση με τις πολιτικές που ακολουθούνται. Σε αντίθεση με τις απόψεις που περιορίζουν τη λύση του προβλήματος μόνο στην αποκατάσταση των μισθών και των συντάξεων, είμαστε πεπεισμένοι ότι απαιτείται μια μεγάλη προσπάθεια αποκατάστασης της αξιοπιστίας και της αποτελεσματικότητας της δημοκρατίας μας. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια ριζικά διαφορετική κατάσταση από ό,τι ζήσαμε μετά την μεταπολίτευση. Σε λίγους μήνες μπήκαν σε κρίση με καταιγιστικό τρόπο οικονομικές πολιτικές, τρόποι διαχείρισης του δημοσίου χρήματος, οι πελατειακές πολιτικές, ο υπερδανεισμός, παρασύροντας τη χώρα σε τούνελ με άγνωστη έξοδο. Υπάρχει ανάγκη και δυνατότητα διεξόδου. Τη διέξοδο - το έχουμε πεί πολλές φορές και θα το επαναλάβουμε - δεν την ανοίγουν οι πολλές φραστικές καταγγελίες που είναι χρήσιμες όταν έχουν να μας αποκαλύψουν κάτι που κρύβεται. Τώρα τα μέτρα μιλούν μόνα τους. Και κυρίως με τα μεγάλα λόγια δεν αποτρέπονται οι εξωτερικοί εκβιασμοί. Ο αριστερισμός δεν δίνει λύση και αν κυριαρχήσει επιταχύνει τα αδιέξοδα. Αυτό που τώρα χρειαζόμαστε είναι η συσπείρωση, η ρεαλιστική και υπεύθυνη διέξοδος . Η δική μας θέση είναι δεμένη με την παράδοση της ελληνικής αριστεράς, της πατριωτικής στάσης ευθύνης όταν η χώρα και η κοινωνία βρίσκεται σε μεγάλους κινδύνους. Είναι δικός μας ο τόπος, είναι η πλειοψηφία της κοινωνίας που πλήττεται από τις κυρίαρχες πολιτικές. Νέες αποτυχίες και αδιέξοδα θα τα πληρώσουν πάλι και πιο βαριά οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι , οι νέοι. Δεν επενδύουμε στη κατάρρευση. Διδασκόμαστε, προτείνουμε και διεκδικούμε. Το συμφέρον της χώρας, της κοινωνίας είναι πάνω από το κομματικό μας συμφέρον. Πάντα η συλλογική πορεία της χώρας και της κοινωνίας ήταν πρωτίστως δική μας υποχρέωση, των δημοκρατών, των προοδευτικών, των αριστερών. Είναι ακατάλυτος ο δεσμός της αριστεράς με το λαό, κανένα λάθος ή αριστερισμός δεν μπορεί να τον καταστρέψει, παρά τη ζημιά που έχει προκληθεί. Είναι χρέος μας να αποκαταστήσουμε πλήρως αυτό το δεσμό. Επιμένουμε στην πολιτική ευθύνης, είμαστε υπεύθυνη αριστερά. . Το πανύψηλο διψήφιο έλλειμμα και το υπέρογκο τριψήφιο χρέος δεν είναι ψέματα. Η απειλή αδυναμίας δανεισμού είναι παρούσα – αυτός είναι ο ωμός εκβιασμός- και έχει μετατεθεί χρονικά με τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό κόστος. Ούτε ο τιμάριθμος του 6% είναι ψεύτικος. Πρέπει να αντιμετωπιστούν. Αλλά τίποτα δεν θα πετύχουμε όσο συνεχίζεται η ανοχή απέναντι στην υπέρογκη παραοικονομία που κλέβει τους άλλους πολίτες, υπονομεύει την κοινωνική αλληλεγγύη, συμπιέζει τις πραγματικές αμοιβές της εργασίας, τις συντάξεις και τα επιδόματα ανεργίας, πριν και πάνω από τα μέτρα. Όλοι ξέρουμε ότι υπήρξαν πολιτικές και κοινωνικές συμπεριφορές που ανέχθηκαν και στήριξαν τη διαφθορά, την ιδιοποίηση του δημοσίου, τη σπατάλη. Για να ανακάμψει η οικονομία και η κοινωνία δεν αρκεί η αλλαγή στην κεντρική πολιτική. Πρέπει να αλλάξουν πολλά στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος σε όλη την κλίμακα, και στις νοοτροπίες των πολιτών, των δημόσιων λειτουργιών, των ανθρώπων που υπηρετούν στην αυτοδιοίκηση. Να χτυπήσουμε παντού τις νοοτροπίες σπατάλης, διαφθοράς. Να υπερασπισθούμε τα δημόσια αγαθά, το δημόσιο χρήμα. Οι κοινωνικοί, συνδικαλιστικοί αγώνες ας γίνουν πιο τολμηροί. Ας θέσουν το δάκτυλο στην πληγή. Έχουν συλλογικά οι εργαζόμενοι τη δύναμη να βάλουν μεγάλα εμπόδια στη σπατάλη και τη διαφθορά. Οι αγώνες μας εδώ πάνε μαζί με την επιδίωξη αλλαγών στην Ευρωπαϊκή Ένωση προς την επείγουσα κατεύθυνση της ομοσπονδιακής δημοκρατικής ενοποίησης με πρώτους στόχους τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του τραπεζικού συστήματος και των χρηματαγορών από πολιτικούς θεσμούς, την απεμπλοκή από τους ασφυκτικούς δημοσιονομικούς κανόνες και την αποδοχή της βαρύτητας των κριτηρίων απασχόλησης και κοινωνικής προστασίας, τη στήριξη του ευρώ με ισχυρό κοινοτικό προϋπολογισμό, τη στήριξη χωρών όταν δέχονται τις κερδοσκοπικές επιθέσεις, δηλαδή κοινή οικονομική πολιτική. Θέλουμε να αφήσουμε πίσω μας την Ελλάδα της χρεοκοπίας, για να συμβάλουμε στην αναγέννηση της χώρας και της Ευρώπης. Φίλες και φίλοι, συναγωνίστριες και συναγωνιστές, Τη διέξοδο θέλουμε να τη διαμορφώσουμε μαζί με ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις, δυνάμεις της εργασίας, της δημιουργίας, της επιστήμης. Με τους πολίτες που αγωνιούν, που αγωνίζονται, που υπερασπίζονται το συλλογικό συμφέρον. Η αριστερή απάντηση στην κρίση απαιτεί γνώση και θέληση, πλατύ διάλογο στην κοινωνία. Ας ξεκινήσουμε την οργανωμένη συζήτηση στην κοινωνία μας, ειλικρινή, γι’ αυτό και βαθύτατα πολιτική, μακρυά από επικοινωνιακά τεχνάσματα. Τώρα οι πολίτες απαιτούν, θέλουν μια δημοκρατική προοδευτική διέξοδο. Προτείνω μια μεγάλη πρωτοβουλία του κόμματος μας, της ΔΑ. Στα κέντρα και στις γειτονιές της Ελλάδας, παντού, συσπειρώνοντας εκείνους που προσδοκούν ένα κράτος χωρίς πελατειακές εξυπηρετήσεις, πολέμιο και όχι παραγωγό της διαφθοράς και της παραοικονομίας. Εκείνους που αξιώνουν πολιτική που κατανέμει δίκαια τα βάρη της κρίσης. Όλους εκείνους που διεκδικούν οικονομία που να στηρίζει τους ανθρώπους, ειδικά τους νέους. Ανάπτυξη εθνική και τοπική που να μην καταστρέφει το περιβάλλον. Κοινωνικές πολιτικές πραγματικής αναδιανομής υπέρ των πιο αδύνατων και προστασίας τους, σύγχρονη παιδεία και περίθαλψη. Καθολικό, δίκαιο φορολογικό και ασφαλιστικό σύστημα. Να διαμορφώσουμε μαζί την εναλλακτική πολιτική πρόταση διεξόδου. Μια πρωτοβουλία ανοιχτή στο διάλογο, σε επικοινωνία με τις κοινωνικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις. Με τους μαζικούς αγώνες μας να αλλάξουμε ριζικά την εφαρμοζόμενη πολιτική, να αλλάξουμε τους συσχετισμούς. Οι πολίτες να μπούν δυναμικά στην πολιτική – τοπική, εθνική, ευρωπαϊκή. Μόνον έτσι μπορούμε να δώσουμε αποτελεσματικά τη μάχη αποκατάστασης και προστασίας του δημόσιου συμφέροντος, αξίας και καθοδηγητικής γραμμής για το κράτος και τη συλλογική κοινωνική μας δράση. Το πελατειακό κράτος διέβρωσε την κοινή δημοκρατική προοδευτική συνείδηση. Κυριάρχησε ο ατομικισμός, το βόλεμα, η εξυπηρέτηση. Η κατάτμηση της μεγάλης λαικής πλειοψηφίας σε επιμέρους ομάδες, που αναζητούν τη βραχυχρόνια εξυπηρέτηση. Και οι αποφάσεις για τη συλλογική πορεία αφέθηκαν σε κείνους που έβρισκαν τα χρήματα στα δάνεια. Ατομικές λύσεις, ας το πούμε ξεκάθαρα, δεν υπάρχουν. Υπάρχουν συλλογικές δημοκρατικές ρυθμίσεις, μέσα στις οποίες θα μπορεί ο καθένας και η κάθε μια να αναζητεί και την επίλυση του ατομικού του προβλήματος. Η πραγματική απάντηση στην κρίση δε μπορεί να έρθει από τα δεξιά. Η ΝΔ, φορέας συντηρητικών αντιλήψεων, παριστάνει ότι έχει τη λύση. Μα γιατί δεν την εφάρμοσε; Και τί λύση μας προτείνει ; Μεγαλύτερη αποδιάρθρωση του δημοσίου συμφέροντος, περισσότερη ιδιωτικοποίηση και ιδιοποίηση των δημόσιων αγαθών. Είναι λάθος η θέση των κομμάτων που αρνούνται να ασχοληθούν με την ευθύνη και το ρόλο του πελατειακού κράτους στην κρίση. Επισημαίνουμε, χωρίς διάθεση πολεμικής, ότι αποσιωπούν ή υποβαθμίζουν τον άδικο χαρακτήρα του. Κατανοούμε ότι το κάνουν στο πλαίσιο μιας πολιτικής που ακολουθήθηκε στο παρελθόν, πιστεύοντας ότι έτσι δυναμώνουν το μέτωπο κατά της κυβερνητικής πολιτικής. Μπορεί όμως να είναι λύση η διατήρηση του πελατειακού συτήματος, κάποια παραλλαγή των άδικων, άνισων διευθετήσεων, του άδικου φορολογικού και ασφαλιστικού συστήματος ; Εμείς απαντούμε κατηγορηματικά Όχι, ειδικά μάλιστα από τη σκοπιά των συμφερόντων των δυνάμεων της εργασίας. Θετικό αποτέλεσμα έχει ο αγώνας όταν οργανώνεται γύρω από εναλλακτικές λύσεις, προοδευτικές, δημοκρατικές και δεν δρά απλώς ως εκτόνωση. Αλλιώς οι άνθρωποι δεν πείθονται, κινητοποιούνται πρώτα και μετά αδρανούν. Φίλες και φίλοι Σας καλούμε να συσπειρωθείτε, να δουλέψετε μαζί μας. Αυτοοργανωθείτε παντού, συγκροτείστε τις επιτροπές της ΔΑ, συντονιστείτε με την πανελλαδική πολιτική επιτροπή ενόψει του 1ου Συνεδρίου μας. Δεσμευτήκαμε ότι η ΔΑ δεν θα είναι κόμμα αναπαραγωγής μικροεξουσιών. Συγκροτούμε το κόμμα μας με ανοικτές λειτουργίες, αποκεντρωμένο, δημοκρατικό. Με ελευθερία στη συζήτηση και αναζήτηση της πραγματικής σύνθεσης απόψεων. Με τους πολίτες- μέλη να παίρνουν τις μεγάλες αποφάσεις, να ελέγχουν την ηγεσία. Ένα κόμμα ευρύχωρο και συνάμα δυναμικό, πηγή πρωτοβουλιών και λύσεων. Κόμμα της εργασίας και της δημιουργίας, ενεργών πολιτών, εργαζομένων γυναικών και ανδρών, ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών, της επιστήμης, της εκπαίδευσης, της έρευνας. Έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας. Η ΔΑ δεν αναλώνεται σε ενδοαριστερές διαμάχες. Κοιτάμε και προχωράμε μπροστά. Το κόμμα μας δε μασάει τα λόγια του. Συγκρούεται όταν και όπως πρέπει, με στόχο πάντα τη συγκέντρωση δυνάμεων, την αλλαγή των πολιτικών και κοινωνικών συσχετισμών. Απευθύνουμε κάλεσμα κοινής πορείας στους προοδευτικούς συμπολίτες μας, δημοκράτες, σοσιαλιστές που πίστεψαν ίσως σε λόγια μεγάλα για να απογοητευθούν μετά. Που βλέπουν τα αδιέξοδα της κυβερνητικής πολιτικής. Που προσδοκούν μια σύγχρονη σοσιαλιστική, δημοκρατική πορεία για τη χώρα. Θέλουμε να μιλήσουμε, να ταιριάξουμε την πορεία μας με τις αγωνίες και τις ελπίδες των χιλιάδων ανένταχτων αριστερών που αναζητούν νέα πορεία για την αριστερά, για την αποκατάσταση των αξιών της. Θέλουμε να μιλήσουμε με τους δημοκρατικούς πολίτες και μαζί να διεκδικήσουμε δρόμους προκοπής και δημιουργίας για την κοινωνία και τη χώρα. Να δεθούμε με νέες και νέους που αναζητούν το δικό τους δρόμο, μέσα από τις δικές τους εμπειρίες στο σύγχρονο δυναμικό κόσμο των απαιτήσεων, αλλά και της ανασφάλειας. Συντρόφισσες και σύντροφοι, αγωνίστριες και αγωνιστές της ανανεωτικής αριστεράς, που δε βολεύεστε με την Αριστερά στο περιθώριο. Η θερμή υποδοχή της δημιουργίας της ΔΑ σε όλη τη χώρα ανεβάζει τον πήχυ. Μεγαλώνει τις ευθύνες μας. Πριν ένα χρόνο σε τούτο το χώρο πολλοί από μας σε μια μεγάλη συγκέντρωση μετά τις ευρωεκλογές αναλάβαμε μια κοινή δέσμευση. Κι εγώ την ανέλαβα δημόσια μπροστά σας. “Να ξαναφέρουμε στο προσκήνιο την Αριστερά που ονειρευτήκαμε». Ανανεώνουμε, χιλιάδες τώρα, τη δέσμευσή μας. Δεν επαναπαυόμαστε. Ας δουλέψουμε με δημιουργικότητα, συντροφικότητα, αποτελεσματικά, ενωτικά με κατανόηση και σεβασμό στη διαφορετική άποψη για να αναδείξουμε την αριστερά που χρειάζεται η κοινωνία και την περιμένει. Φίλες και φίλοι, Διαδώστε παντού το μήνυμα αποφασιστικότητας, συσπείρωσης, ανανέωσης, αγώνα και ευθύνης της ΔΑ. Εκ μέρους όλων όσοι δημιουργήσαμε τη ΔΑ, Σας ευχαριστώ.

Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

Τι είναι και τι θέλει η Δημοκρατική Αριστερά

Εμείς, το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς που έρχεται από μακριά και πάει μακριά, δεσμευόμαστε, παράλληλα με τη διαμόρφωση μιας ρεαλιστικής και υπεύθυνης πρότασης εξόδου από την κρίση, να ενισχύσουμε μεθόδους και πρακτικές που θα φέρνουν την πολιτική στους πολίτες και τους πολίτες στην πολιτική.

Φιλοδοξούμε το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς να είναι η απάντηση στο αίτημα της ελληνικής κοινωνίας για τη ριζική ανασυγκρότηση του πολιτικού πεδίου και για τον ανακαθορισμό των κοινωνικών συσχετισμών. Η Δημοκρατική Αριστερά είναι, ταυτοχρόνως, η υπεράσπιση του παρελθόντος και του μέλλοντος της ανανεωτικής, δημοκρατικής και οικολογικής αριστεράς.

Ο πυρήνας των ανανεωτικών ιδεών, που τον κωδικοποιούμε στις θεμελιώδεις αρχές: «δημοκρατικός σοσιαλισμός - αριστερός ευρωπαϊσμός - μεταρρυθμιστική στρατηγική –οικολογική εγρήγορση» είναι και παραμένει στοιχείο της ταυτότητάς μας. Οι ιδέες αυτές εξακολουθούν να είναι ενεργές και να τροφοδοτούν τους προβληματισμούς μας για το μέλλον της αριστεράς. Γιατί ο χώρος της ανανεωτικής και διαρκώς ανανεούμενης αριστεράς είναι και πρέπει να είναι ένα ζωντανό κύτταρο υπεύθυνης στάσης, επίκαιρου λόγου, προγραμματικών θέσεων για τη προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας.

Αφήνουμε πίσω μας την Ελλάδα της χρεοκοπίας και της παρακμής. Είμαστε η Αριστερά της δημιουργίας, της κριτικής σκέψης και της πολιτιστικής αναγέννησης.

Είμαστε εμείς η Αριστερά που σταθερά υποστηρίζει ότι υπάρχει και άλλος δρόμος πέρα από το νεοφιλελευθερισμό και το ΔΝΤ. Η αριστερή αντιμετώπιση της κρίσης: η επιβεβλημένη μείωση του ελλείμματος και η συγκράτηση του χρέους να μη φορτωθεί στις πλάτες των εργαζομένων μέσα από την αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων και των κοινωνικών δικαιωμάτων, αλλά να συνδυαστεί με βαθιά αλλαγή του κράτους, του άδικου φορολογικού συστήματος, της διαχείρισης των χρημάτων του δημοσίου, του παραγωγικού αλλά και του καταναλωτικού προτύπου, επιλογών και νοοτροπιών σπατάλης, διαφθοράς.

Η υπεράσπιση του «δημόσιου συμφέροντος» είναι κεντρικό ιδεολογικό πρόταγμα, που θα μας επιτρέψει να επικεντρώσουμε τις δράσεις μας γύρω από τις «πολιτικές της κρίσης». Παράλληλα με τη δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας, τις προτάσεις αντιμετώπισής της, η δική μας αριστερά δεν μπορεί παρά να επικεντρώνεται στην ανθρώπινη διάσταση της κρίσης και το προστατευτικό δίκτυ της κοινωνικής δικαιοσύνης. Η εστίαση στην αναδιανομή, στην αλληλεγγύη και στον επανακαθορισμό του προτύπου ανάπτυξης ανοίγει σήμερα το έδαφος για μια ουσιαστική παρέμβαση στο κράτος, στην αυτοδιοίκηση με αποκέντρωση και στους θεσμούς, αλλά και στη μεικτή οικονομία, με στόχο την προώθηση δομικών μεταρρυθμίσεων.

Οι κατευθύνσεις αυτές μπορούν να υλοποιηθούν μόνο μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρόκειται για στρατηγική επιλογή για τη χώρα, τους εργαζόμενους, τη δημοκρατία και τον πολιτισμό. Η αντιμετώπιση της κρίσης συνδυάζεται με τις αναγκαίες αλλαγές στην ΕΕ προς την επείγουσα κατεύθυνση της ομοσπονδιακής δημοκρατικής ενοποίησης με πρώτους στόχους τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του τραπεζικού συστήματος και των χρηματαγορών από πολιτικούς θεσμούς, την απεμπλοκή από τους ασφυκτικούς δημοσιονομικούς κανόνες και αποδοχή της βαρύτητας των κριτηρίων απασχόλησης και κοινωνικής προστασίας, τη στήριξη του ευρώ με ισχυρό κοινοτικό προϋπολογισμό, τη στήριξη χωρών όταν δέχονται τις κερδοσκοπικές επιθέσεις, δηλαδή κοινή οικονομική πολιτική. Οι αλλαγές αυτές απαιτούν νέους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς και αγώνες σε εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Είμαστε η αριστερά που έχει ενσωματώσει στον πυρήνα της συγκρότησής της την πεποίθηση ότι Αριστερά και Οικολογία μπορούν να συνθέσουν ένα καινούριο όραμα μια προγραμματική καινοτομία για τον κόσμο και τις σύγχρονες κοινωνίες. Αυτό σημαίνει βαθιές αλλαγές στον τρόπο που, ως αριστεροί/ές, σκεφτόμαστε και δρούμε, στα οράματα, στις αξίες, στις προτάσεις μας. Σημαίνει την ανάγκη για πράσινη-οικολογική στροφή της οικονομίας ως μιας ώριμης δυνατότητας για ισχυρές μεταρρυθμιστικές αλλαγές για το κλίμα και ένα νέο ενεργειακό πρότυπο.

Απευθυνόμαστε σήμερα στους προοδευτικούς και αριστερούς πολίτες της χώρας μας ζητώντας την ενεργό στήριξη, τη συμπόρευση και τη συμμετοχή τους στο εγχείρημά μας.

Το νέο μας κόμμα στηριγμένο στις αρχές της δημοκρατίας, της διαφάνειας, της πολυφωνίας και της αποτελεσματικότητας, συνδυάζοντας τη συλλογικότητα με την ατομική ευθύνη στη λειτουργία και τη δράση, διεκδικεί να κερδίζει ένα μεγάλο στοίχημα με τους πολίτες που συμμετέχουν ή το παρακολουθούν: Να επιβεβαιώνει καθημερινά την αντιστοιχία του με τα οράματα που επαγγέλλεται.

Φ. Κουβέλης: Οι πολίτες στην πολιτική και η πολιτική στους πολίτες Η εισηγητική ομιλία στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη 27/06/2010

ΟΜΙΛΙΑ του Φώτη Κουβέλη

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

συντρόφισσες και σύντροφοι,

Σας καλωσορίζω στην Πανελλαδική μας Συνδιάσκεψη, σ’ αυτή τη μεγάλη συνάντηση ελπίδας.

Χαιρετίζω τους συντρόφους – συντρόφισσες που είναι εδώ σήμερα και που ήρθαν απ’ άκρη σε άκρη, από όλη την Ελλάδα, για να ανοίξουμε τους δρόμους που ονειρευτήκαμε.

Χαιρετίζω τους αιώνιους έφηβους που μετά από τόσες δεκαετίες αγώνων στην πλάτη τους, η νιότη της ανανέωσης τους κρατάει όρθιους και μάχιμους κοντά μας.

Χαιρετίζω τη γενιά των δημοκρατικών αγώνων και τα στελέχη του αντιδικτατορικού κινήματος, που σφράγισαν τη νεότερη ιστορία της πατρίδας μας και δίνουν σήμερα, στην ωριμότητά τους, την ανεκτίμητη πείρα τους και την πολιτική τους υποστήριξη στη νέα πορεία μας.

Χαιρετίζω τα νέα παιδιά, τα αγόρια και τα κορίτσια, που είναι σήμερα εδώ και ξεκινούν με πάθος και πείσμα να μπολιάσουν με τη φρεσκάδα των ιδεών της ανανεωτικής δημοκρατικής αριστεράς τις νέες γενιές της πατρίδας μας.

Μέσα από την καρδιά μας, νέοι σύντροφοι και συντρόφισσες, σας χαιρετίζουμε. Είσαστε η συνέχεια, είσαστε η ελπίδα!

Συναντιόμαστε σήμερα νιώθοντας τη μεγάλη απουσία.

Ένας χρόνος χωρίς τον Μιχάλη.

Τιμούμε σήμερα στο ξεκίνημα μας τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη, τον δικό μας Μιχάλη, τον αταλάντευτο αγωνιστή, τον πρωτοπόρο πολιτικό, τον πολιτικό των ανοιχτών οριζόντων.

Θα τον θέλαμε σήμερα δίπλα μας.

Στη νέα πολιτική μας πορεία, τις μεγάλες σημερινές μας επιλογές.

Τον θυμόμαστε και θα τον τιμούμε πάντα.

Συναντιόμαστε σήμερα για να συνδιαμορφώσουμε το τοπίο στο χώρο της Αριστεράς και του ευρύτερου δημοκρατικού κινήματος.

Για να προσπαθήσουμε να αντιστοιχηθούμε με χιλιάδες αριστερούς και δημοκρατικούς πολίτες. Να αντιστοιχηθούμε με τις αγωνίες τους, τις σκέψεις τους, τις προτάσεις τους και τις διεκδικήσεις τους για το παρόν και το μέλλον της Αριστεράς, της κοινωνίας και της χώρας.

Η σημερινή μας συνάντηση είναι η αρχή μιας νέας δυναμικής πορείας.

Η αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας από το Συνέδριο του ΣΥΝ, η επιβεβλημένη αποχώρηση των τεσσάρων βουλευτών από την Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, απελευθέρωσε και συσπείρωσε πολλαπλάσιες δυνάμεις. Είμαστε αισιόδοξοι και συγχρόνως υπεύθυνοι.

Οι σύντροφοι της «ΑΡΣΗ», της «Πρωτοβουλίας για την Ανασυγκρότηση της Ανανεωτικής Αριστεράς», οι σύντροφοι από την «Αριστερή Αναγέννηση» είναι εδώ, μαζί και οι σύνεδροι και μέλη της Αν. Πτ., πολλοί ανένταχτοι αριστεροί και προοδευτικοί πολίτες και αποφασίζουμε τη νέα πορεία μας.

Οι προσδοκίες της κοινωνικής αριστεράς, πάρα πολλών προοδευτικών πολιτών, είναι πολύ μεγάλες, ιδιαίτερα μέσα στη βαθιά και πολύπλευρη κρίση. Κρίση οικονομική, πολιτική, γενικότερη κρίση εμπιστοσύνης. Η αναζήτηση της σύγχρονης δημοκρατικής αριστεράς, της αριστεράς της ευθύνης, εκδηλώνεται από παντού.

Πήραμε τη μεγάλη απόφαση. Τώρα πρέπει να προχωρήσουμε, να ανταποκριθούμε. Τώρα ας κάνουμε το επόμενο βήμα, ας συγκροτήσουμε το κόμμα μας, το κόμμα της Ανανεωτικής και Δημοκρατικής Αριστεράς.

Πατάμε σε πολύ γερό έδαφος. Οι θέσεις μας είναι δικαιωμένες.

Δεν ταλαντευτήκαμε ποτέ γιατί ξέρουμε – εμείς δεν ξεχάσαμε – ότι η βία είναι το εργαλείο της επιβολής των λίγων στους πολλούς. Δεν αδιαφορούμε για τις αιτίες, τις μελετούμε, αλλά δεν χρειάζεται να πάθουμε και πάλι για να μάθουμε, το ξέρουμε ότι κάθε φορά που η βία ξεσπά, που βάφει με αίμα την κοινωνική μας ζωή, τρομάζει, καλλιεργεί ανασφάλεια και συντηρητική αναδίπλωση . Η αυστηρή μας θέση μάς δυναμώνει, οχυρώνει την κοινωνία, εκφράζει τα άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα των εργαζομένων. Και προχθές, όπως έπρεπε, αμέσως καταδικάσαμε την τρομοκρατική ενέργεια στο υπουργείο Προστασίας το Πολίτη.

Η οικονομική κρίση, η απειλή για το ευρώ απαιτούν περισσότερη Ευρώπη, περισσότερη ενοποίηση, οικονομική διακυβέρνηση. Η Ελλάδα έχει τώρα περισσότερο από ποτέ ανάγκη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όλα τα άλλα που ακούγονται είναι σενάρια ανεξέλεγκτης πορείας στο άγνωστο ή στο γκρεμό της πλήρους κατάρρευσης. Η Ευρώπη δεν είναι όπως τη θέλουμε, όπως την έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι, οι πιό αδύνατες οικονομίες της. Αυτό σημαίνει πιο επίμονη προσπάθεια για την αλλαγή των συσχετισμών, πιο ανοιχτή πολιτική συμμαχιών μέσα στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση.

Η εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων – και στην εθνική τους διάσταση- ταυτίζεται με τη σταθερή και ενεργό θέση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η οικοδόμηση συμμαχιών σε επίπεδο κρατών, πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων για κοινές δράσεις και ενωσιακές πολιτικές, είναι ο μόνος δρόμος διεξόδου από την κρίση.

Το όραμα μιας πολιτικά ενοποιημένης Ε.Ε. δημοκρατικής, κοινωνικής και οικολογικής, έχει αφετηριακό στοιχείο την πολιτική απόφαση για ενιαίο ευρωπαϊκό χώρο σε προοδευτική κατεύθυνση.

Για μακρόπνοες διαρθρωτικές πολιτικές, πολιτικές για την προστασία του περιβάλλοντος και για την ενίσχυση της απασχόλησης.

Για τη διεκδίκηση ενός νέου προοδευτικού ευρωπαϊκού συντάγματος ομοσπονδιακού χαρακτήρα.

Σήμερα η πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης είναι περισσότερο αναγκαία από κάθε περίοδο. Η εξισορρόπηση της κυριαρχίας των ΗΠΑ σε όλα τα επίπεδα μπορεί να επιδιωχθεί από πολιτικά υποκείμενα που έχουν ή μπορεί να επιτύχουν δυνατότητες στην ίδια κλίμακα. Τέτοιο πολιτικό υποκείμενο μπορεί να είναι και να γίνει η Ε.Ε. πολιτικά ενοποιημένη. Στο πεδίο μιας πολιτικά ενοποιημένης Ε.Ε. αποκτούν νέο νόημα, νέα πειστικότητα, τόσο τα κινήματα όσο και η πολιτική παρέμβαση στους θεσμούς, η ανάπτυξη διεκδικήσεων και αγώνων στην κατάλληλη διάσταση, αλλά και συναινέσεων, ευρύτερων συσπειρώσεων. Εδώ βασίζεται ο αριστερός ευρωπαϊσμός.

Η ανανεωτική αριστερά, οι θέσεις και οι προτάσεις μας, η πολτική ηθική, η δημοκρατικότητα, είναι περισσότερο αναγκαίες από ποτέ.

Η στρατηγική της διεύρυνσης της δημοκρατίας στο εθνικό, αλλά και στο ευρωπαϊκό πεδίο, είναι η μόνη απάντηση στην επέλαση των κερδοσκόπων.

Εντάσσουμε τους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες στη στρατηγική του δημοκρατικού δρόμου προς το σοσιαλισμό, ειδικά μέσα στις συνθήκες της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης.

Με καθημερινή επιδίωξη για τη διεύρυνση της δημοκρατίας, για τα δικαιώματα των εργαζομένων, των ανέργων, των νέων, των γυναικών, των μεταναστών, την προστασία του περιβάλλοντος, τη δημοκρατική ολοκλήρωση και την προοδευτική ευρωπαϊκή πορεία.

Σοσιαλισμός και Δημοκρατία δεν ξεχωρίζουν. Πρώτιστος στόχος μας, η καταπολέμηση της αμφισβήτησης και της υπονόμευσης των δημοκρατικών θεσμών που σήμερα πλήττονται και απαξιώνονται διαρκώς. Επιδίωξή μας είναι η εμβάθυνσή τους, η συμμετοχή και η παρέμβασή μας σ’ αυτούς.

Οι πολιτικές μας παρεμβάσεις και επιλογές νοούνται από θέση ευθύνης για την πορεία της χώρας, με πλήρη απόρριψη της πολιτικής που καλλιεργεί καταστροφικά αδιέξοδα και συντείνει στη χαοτική χρεοκοπία.

Οι κοινωνικοί αγώνες αποκτούν προοπτική και δύναμη όταν χαράσσουν διεξόδους - βαθιές αλλαγές στο σημερινό κράτος και την οικονομία.

Δεν μπορεί να στηρίζονται στον κρατικισμό, στο δογματισμό και στην αυταρχική κομματική εξουσία.

Φορείς εξουσίας για δημοκρατικές, προοδευτικές αλλαγές μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν οι νέες συσπειρώσεις πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων.

Αυτές οι αλλαγές καλλιεργούνται με την ιδεολογική μάχη υπέρ της προοδευτικής ηγεμονίας.

Ασκούμε έντονη κριτική στην «ιδεολογία της εξατομίκευσης», τόσο στη μορφή της οικονομικής μεγέθυνσης όσο και στη μορφή της κουλτούρας του ευδαιμονισμού. Η δική μας πολιτική έμφαση και στόχευση είναι το δημόσιο συμφέρον, η υπεράσπιση του «δημόσιου αγαθού» και του «δημόσιου χώρου».

Υπερασπιζόμαστε το δημόσιο, το συλλογικό συμφέρον, εστιάζουμε στην αναδιανομή, στην αλληλεγγύη και στον επανακαθορισμό του μοντέλου ανάπτυξης. Είναι αναγκαία, ιδιαίτερα σήμερα, μια ουσιαστική παρέμβαση στο κράτος, αλλά και στην οικονομία, με στόχο την προώθηση δομικών μεταρρυθμίσεων, που θα ρηγματώνουν και θα αμφισβητούν συστηματικά και όχι γενικόλογα και αόριστα, το νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό μοντέλο, που τεμάχισε την κοινωνία και γέννησε την οικονομική κρίση.

Δημόσιο συμφέρον σήμερα σημαίνει και προστασία, αναβάθμιση του περιβάλλοντος, αειφορία και πράσινη-οικολογική ανασυγκρότηση της οικονομίας.

Αριστερά και Οικολογία δεν είναι πλέον δυνατό να λειτουργήσουν χωριστά ως δυνάμεις σφαιρικού μετασχηματισμού. Μαζί, όμως, μπορούν να συνθέσουν ένα καινούριο όραμα, μια προγραμματική καινοτομία και κατάκτηση για τον κόσμο και τις σύγχρονες κοινωνίες.

Η σύμπλευση με τον οικολογικό χώρο, επιβάλλεται από την υιοθέτηση μιας συνολικής οπτικής για την αναπτυξιακή προοπτική σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο.

Επιδιώκουμε να γίνουμε η αριστερά της αειφόρου ανάπτυξης στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της κλιματικής αλλαγής και μάλιστα στην εποχή της μεγάλης οικονομικής κρίσης.

Ο τόπος χρειάζεται νέο ενεργειακό πρότυπο με βάση την εξοικονόμηση, τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, τις καθαρές τεχνολογίες, τις καινοτομίες, μέσα σε ένα σύγχρονο πλαίσιο οργάνωσης του χώρου, των φυσικών πόρων και οικοσυστημάτων. Πρέπει να ανακηρύξουμε την «αυθαιρεσία», κάθε είδους, ως τον μεγαλύτερο εχθρό του περιβάλλοντος, φυσικού, γεωργικού και οικιστικού.

Στηρίζουμε και προωθούμε ισχυρές μεταρρυθμιστικές αλλαγές, μεγάλες πολιτικές πρωτοβουλίες για το κλίμα, πρόβλημα που συμπυκνώνει όλες τις αντιφάσεις ενός στρεβλού αναπτυξιακού προτύπου που κυριάρχησε και σφράγισε τη φάση της βιομηχανικής και μετα-βιομηχανικής κοινωνίας.

Η δική μας αριστερά έχει κατανοήσει βαθύτατα ότι οι δυνάμεις της τεχνολογίας, της επιστήμης και του πολιτισμού, στον 21ο αιώνα, αποτελούν στοιχείο και δύναμη κοινωνικού μετασχηματισμού, τόσο στο επίπεδο των ιδεών όσο και στο επίπεδο της πρακτικής εφαρμογής. Εντάσσουμε οργανικά στον πολιτικό μας λόγο και πράξη αυτές τις κατακτήσεις και τις ενσωματώνουμε πολιτικά όχι με τρόπο εργαλειακό, αλλά με το βαθμό αυτονομίας που αξίζει στο χειραφετητικό τους εγχείρημα.

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

συντρόφισσες και σύντροφοι,

Ζούμε τους τελευταίους μήνες την παταγώδη, καταστροφική κατάρρευση του πελατειακού κράτους που στήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες. Ζούμε τη χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος που δόμησε το πολιτικό στερεότυπο του δικομματισμού, που κυριάρχησε σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο.

Αυτό το πολιτικό σύστημα, με τον άκρατο συγκεντρωτισμό του, δεν επέτρεψε τον κοινωνικό έλεγχο της ασκούμενης πολιτικής και, με την πελατειακή του λειτουργία, εξέθρεψε την αδιαφάνεια, επέτρεψε την προσβολή του δημόσιου αγαθού. Το έλλειμμα εκτινάχθηκε, το χρέος ξεχείλισε για να χρηματοδοτούνται οι πελατειακές πολιτικές, οι μεγάλες εξυπηρετήσεις, η διαφθορά. Και ο λογαριασμός ήρθε μέσω των όρων του δανεισμού της χώρας. Και τον έστειλαν – κυβέρνηση, κυρίαρχες δυνάμεις της ΕΕ και του ΔΝΤ – στους συνταξιούχους και τους εργαζόμενους, τους νέους και τις νέες. Πελατειακό κράτος, διαφθορά, δανεισμός, οικονομικά μέτρα είναι ένα πλέγμα στην Ελλάδα και δεν τα βλέπουμε ως επιμέρους μεγέθη που χωρούν αποσπασματική αντιμετώπιση.

Δύο είναι οι κεντρικές μας παρατηρήσεις :

Οι ευθύνες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι τεράστιες. Και δικαίως πολύ μεγάλα τμήματα της κοινωνίας τους αποδοκιμάζουν. Αν οι πολίτες είχαν εναλλακτικές λύσεις θα έβαζαν κυριολεκτικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τα συγκεκριμένα κόμματα. Και τους δύο, παρά την προσπάθεια της ΝΔ να κρυφτεί.

Είναι παράλογο να πιστέψει κανείς ότι αυτές οι πολιτικές δυνάμεις μπορούν να ηγηθούν μιας πορείας ανασυγκρότησης της δημοκρατίας μας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι εφικτός ο στόχος της διατήρησης του παλιού μοντέλου, των πελατειακών ρυθμίσεων, των βολεμάτων που κρύβονταν κάτω από το χαλί του δανεισμού του κράτους. Δεν είναι δυνατόν, γιατί η ζημιά που έχουν ήδη επιφέρει είναι πολύ βαθιά.

Η κυβέρνηση κατανέμει άδικα τα βάρη της κρίσης, αφήνει την κοινωνία χωρίς ρεαλιστική προοπτική. Η ΝΔ υποκρίνεται όλο και περισσότερο. Η διαφθορά παραμένει ατιμώρητη. Η φοροδιαφυγή, πέρα από επικοινωνιακές κινήσεις δεν συμπιέζεται. Κανένα μέτρο κοινωνικού ελέγχου της διαχείρισης του δημοσίου χρήματος δεν έχει ληφθεί. Όλα αυτά έχουν προκαλέσει πρωτοφανή κρίση εμπιστοσύνης στους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς, στο κράτος. Ο λαός μας έχει χάσει την αυτοπεποίθησή του για τη δυνατότητα να ελέγξει την τύχη του, την πορεία της χώρας του.

Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω, δε θέλουμε και δεν πρέπει να αναστηλωθεί το πελατειακό κράτος .

Παρατήρηση δεύτερη :

Το πελατειακό κράτος, αν και υφίστατο πολλές κριτικές και αμφισβητήσεις στο παρελθόν, επεβίωνε και δεν υπήρχαν επαρκείς εσωτερικοί συσχετισμοί για την ανατροπή του. Τα δάνεια βόλευαν την κατάσταση. Το καίριο πλήγμα το υπέστη από την πίεση των χρηματιστηριακών αγορών που αντελήφθησαν την απροστάτευτη πλέον ελληνική οικονομία και κοινωνία και από την αυταρχική πολιτική, κυρίως της γερμανικής κυβέρνησης, που επέβαλε τους όρους της - με κεντρικά χαρακτηριστικά την συμπίεση της αμοιβής της εργασίας, όχι μόνον σε μηνιαία βάση, αλλά και πιο μακροχρόνια, στο σύνολο της ζωής του εργαζόμενου.

Η οικονομική – δημοσιονομική κρίση και η τελική διαδικασία απαξίωσης και κατάρρευσης του πελατειακού κράτους δεν έχει τη δική μας σφραγίδα. Έχει τη σφραγίδα του νεοφιλελευθερισμού, του ΔΝΤ και, εντέλει, του απαράδεκτου «μνημονίου» που επίσης απαράδεκτα δέχθηκε η κυβέρνηση.

Εντάσσεται σε μια ισχυρή πολιτική που απλώνεται σε όλη την Ευρώπη, με στόχο τη μείωση της πραγματικής αμοιβής της εργασίας και κυρίως την αποδιάρθρωση του συστήματος ελεύθερης συλλογικής διαπραγμάτευσης των εργαζομένων με την εργοδοσία.

Γι’ αυτό όμως δημιουργείται σύγχυση στον κόσμο και παράλυση στις δυνάμεις της αριστεράς όταν δεν κατανοούμε τη δυναμική της σύγκρουσης .

Με ποιόν, τί είμαστε, τί στηρίζουμε ;

Θυμίζουμε ότι ακόμη και όταν ήταν άμεσα ορατό ότι έρχονταν τα χειρότερα, οι πολιτικές δυνάμεις, που δεν μετείχαν στις ευθύνες της κατάρρευσης, παρέλυσαν μέσα στο κλίμα του αριστερισμού και στα μεγάλα λόγια .

Ας μην ξεχνούμε ότι επι μήνες, όσο ήταν σε εξέλιξη οι εκβιασμοί και τα επάλληλα κυβερνητικά σχέδια, οι φορείς της αριστεράς αρνήθηκαν, για διαφορετικούς λόγους, να διατυπώσουν, να οργανώσουν τις κοινωνικές δυνάμεις με εναλλακτική πρόταση. Ξοδεύτηκαν στις καταγγελίες χωρίς κανένα αποτέλεσμα, στα λόγια επιχειρούσαν να μπλοκάρουν το ένα πακέτο μετά το άλλο, που γίνονταν όλο και χειρότερα και έφθασαν στο σημείο να αναζητούν λύσεις εκτός ΕΕ και χωρίς ευρώ.

Εμείς επιμένουμε ότι η κατάρρευση του πελατειακού κράτους μπορεί να γίνει ευκαιρία για την οικοδόμηση νέων σχέσεων εξουσίας, νέων θεσμών, νέας κατανομής της εξουσίας στη χώρα μας σε αντιπαράθεση με τις πολιτικές που ακολουθούνται. Σε αντίθεση με τις απόψεις που περιορίζουν τη λύση του προβλήματος μόνο στην αποκατάσταση των μισθών και των συντάξεων, είμαστε πεπεισμένοι ότι απαιτείται μια μεγάλη προσπάθεια αποκατάστασης της αξιοπιστίας και της αποτελεσματικότητας της δημοκρατίας μας.

Ποιός παίρνει τις αποφάσεις και σε όφελος ποιών;

Αν δεν επιβληθούν πολιτικές αλλαγές, όχι μόνον οι μισθοί και οι συντάξεις δεν θα αποκατασταθούν, αλλά ίσως η κοινωνία να ζήσει πολύ χειρότερες ημέρες.

Η αντιμετώπιση της κρίσης πρέπει να πορεύεται μαζί με την εκκίνηση της παραγωγικής διαδικασίας, αλλά και την καταπολέμηση της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής, τον έλεγχο των δαπανών του δημοσίου. Μόνον έτσι μπορεί να ανοίξει ο δρόμος της ριζικής αλλαγής των απαράδεκτων και άνισων μέτρων που πάρθηκαν σε βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων.

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

συντρόφισσες και σύντροφοι,

Θέλουμε να διαμορφώσουμε μαζί με ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις την αριστερή απάντηση στην κρίση.

Το έλλειμμα και το χρέος είναι υπαρκτά.

Είναι έγκλημα των πολιτικών δυνάμεων που τα αύξησαν, αλλά και των πολιτικών συμπεριφορών που τα ανέχθηκαν.

Εδώ η δική μας θέση πιάνει το νήμα της παράδοσης της ελληνικής αριστεράς, της πατριωτικής στάσης ευθύνης όταν η χώρα και η κοινωνία βρίσκεται σε μεγάλους κινδύνους. Αν εμείς οι προοδευτικοί πολίτες, οι αριστεροί, η πλειοψηφία των εργαζομένων, δεν στηρίξουμε τον τόπο και το συμφέρον της κοινωνίας μας, ποιός θα το κάνει; Αυτοί που λαδώθηκαν και λαδώνονται, που παραπλανούν το λαό και σκέφτονται πώς θα βολευθούν και στη σημερινή κρίσιμη κατάσταση; Ή μήπως οι υπάλληλοι των δανειστών μας;

Είναι πρωτίστως δική μας υποχρέωση.

Ξέρουμε ότι για να ανακάμψει η οικονομία και η κοινωνία, εκτός από τις κεντρικές πολιτικές, πρέπει να αλλάξουν πολλά στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος και σε όλη την κλίμακα των δημόσιων λειτουργιών και των ανθρώπων που τις υπηρετούν. Οι μεταρρυθμίσεις που επιδιώκουμε αφορούν στο βαθύ εκδημοκρατισμό των λειτουργιών του κράτους, τη ριζική ανακατανομή των εξουσιών, κυρίως μεταξύ της εκτελεστικής εξουσίας και των αντιπροσωπευτικών οργάνων της Πολιτείας και τη διαμόρφωση κοινωνικών ελέγχων της ασκούμενης πολιτικής.

Αριστερή αντιμετώπιση της κρίσης σημαίνει ότι η αναγκαία μείωση του ελλείμματος και η συγκράτηση του χρέους δεν φορτώνεται κυρίως ή αποκλειστικά στις πλάτες των συνήθων υποζυγίων, αλλά συνδυάζεται με βαθιά αλλαγή του κράτους.

Η αντιμετώπιση της κρίσης επιβάλλει την απόκρουση και άρση του άδικου και άνισου φορολογικού συστήματος. Επιβάλλει τη διαφανή και χρηστή διαχείριση των χρημάτων του δημοσίου και την απόρριψη του παραγωγικού και καταναλωτικού στερεοτύπου, των επιλογών και νοοτροπιών σπατάλης και διαφθοράς. Επιβάλλει την προστασία των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων και σχέσεων.

Οι ρυθμίσεις της κυβέρνησης για τις εργασιακές σχέσεις είναι απαράδεκτες. Πέρα από την πρόδηλη αντισυνταγματικότητά τους, καταστρέφουν τον προστατευτικό ιστό της εργασίας, που κατακτήθηκε με αγώνες, καθηλώνουν τους εργαζόμενους, τους υποτάσσουν στις διαθέσεις και τα συμφέροντα της εργοδοσίας και διασπούν τη συνοχή της κοινωνίας.

Σε καμμία περίπτωση δεν αποτελούν ρυθμίσεις που μπορούν, έστω και προσχηματικά, να δικαιολογηθούν ότι εντάσσονται στην αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους και της οικονομικής κρίσης. Αντίθετα, συντελούν αρνητικά.

Η απομειωμένη και καθηλωμένη αμοιβή εργασίας δεν μπορεί να συμμετέχει στη λειτουργία της οικονομίας της χώρας, που παραμένει σε ακινησία.

Έχουμε μιλήσει πολλές φορές και την κρίσιμη αυτή περίοδο θα μιλήσουμε ξεκάθαρα, για τη διασφάλιση της κοινωνικής ασφάλειας όσων διαβιούν στη χώρα μέσα από ένα ασφαλιστικό σύστημα που θα εξασφαλίζει τη σταθερή και με ενιαίους όρους χρηματοδότησή του από τους εργαζόμενους, το κράτος και τους εργοδότες, χωρίς την οποιαδήποτε ανάγκη άνισης καταφυγής σε κοινωνικούς πόρους. Την αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής και εισφοροαπαλλαγής και της ανασφάλιστης εργασίας καθώς και την πρόσβαση και χρήση των υπηρεσιών υγείας, που θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από πλήρη ισότητα για όλους τους πολίτες, μέσα από ένα Ενιαίο Φορέα Υγείας.

Το ασφαλιστικό σύστημα που προωθεί η κυβέρνηση αποδομεί και ανατρέπει τα δικαιώματα των πολιτών και στερεί το δικαίωμα στη σύνταξη τις επόμενες γενιές. Δεν υπερασπιζόμαστε ρυθμίσεις του παρελθόντος, που ανορθολογικά και με πελατειακή στόχευση θεσπίσθηκαν.

Υπερασπιζόμαστε ρυθμίσεις που υπηρετούν ένα δίκαιο και βιώσιμο κοινωνικό – ασφαλιστικό σύστημα που αναγνωρίζει και σέβεται τα ασφαλιστικά δικαιώματα των πολιτών.

Η δική μας πολιτική αξιώνει την εξοικονόμηση πόρων για την υγεία και την παιδεία, για την εφαρμογή δημόσιων και κοινωνικών πολιτικών, που θα μειώνουν πραγματικά τις ανισότητες και θα στηρίζουν την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων, που υπονομεύει την αναπτυξιακή προοπτική και την κοινωνική συνοχή.

Η δική μας πολιτική προωθεί νέο αναπτυξιακό πρότυπο, νέες οικολογικές επιλογές στην ανάπτυξη και στην ενεργειακή πολιτική, δραστικό περιορισμό και έλεγχο των φυσικών πόρων, που σήμερα σπαταλώνται και προσβάλλονται.

Αυτές οι κατευθύνσεις δεν μπορούν να υλοποιηθούν χωρίς την εγκατάλειψη της σκανδαλώδους ανοχής απέναντι στην υπέρογκη παραοικονομία, που κλέβει τους άλλους πολίτες, υπονομεύει την κοινωνική αλληλεγγύη, συμπιέζει τις πραγματικές αμοιβές της εργασίας, τις συντάξεις και τα επιδόματα ανεργίας.

Οι κατευθύνσεις αυτές συνδυάζονται με τους στόχους αλλαγής στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με κατεύθυνση τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του τραπεζικού συστήματος και των χρηματαγορών, από πολιτικούς θεσμούς, την απεμπλοκή από τους ασφυκτικούς δημοσιονομικούς κανόνες και την αποδοχή της βαρύτητας των κριτηρίων απασχόλησης και κοινωνικής προστασίας, τη στήριξη του ευρώ με ισχυρό κοινοτικό προϋπολογισμό, τη στήριξη χωρών όταν δέχονται τις κερδοσκοπικές επιθέσεις.

Χρειάζεται δηλαδή κοινή ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική.

Θέλουμε να αφήσουμε πίσω μας την Ελλάδα της χρεοκοπίας, για να συμβάλουμε στην αναγέννηση της χώρας και της Ευρώπης.

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

συντρόφισσες και σύντροφοι,

Οι πολιτικές επιλογές των δύο κομμάτων που κυβέρνησαν, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν εκφράζουν, δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Απορρίπτονται πλέον από πάρα πολλούς.

Οι ευθύνες τους για τη σημερινή κατάσταση της οικονομίας και του κράτους δεν μπορούν πια να κρυφτούν.

Εμείς, νέο κόμμα της Αριστεράς, που έρχεται όμως από μακριά και πάει μακριά, δεσμευόμαστε μαζί με τη διαμόρφωση μιας ρεαλιστικής πρότασης εξόδου από την κρίση, να καλλιεργήσουμε και να αναδείξουμε όλα εκείνα τα ιδεολογικά και πολιτικά στοιχεία και χαρακτηριστικά, που θα δώσουν την «πολιτική στους πολίτες» και τους "πολίτες στην πολιτική".

Καλούμε όλους και όλες τους προοδευτικούς και αριστερούς πολίτες να κινηθούν στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής, για να γείρουν την πλάστιγγα και τις μεσοπρόθεσμες εξελίξεις υπέρ των εργαζομένων, γυναικών και ανδρών, των ανθρώπων της δημιουργίας, των νέων, επιβάλλοντας νέες ρυθμίσεις και θεσμούς στη θέση των προνομίων και διευκολύνσεων του πελατειακού κράτους.

Να πρωτοστατήσουν στους αγώνες για διαφορετικές πολιτικές,

για να αλλάξουν ριζικά τα κυβερνητικά μέτρα με στόχους τη δίκαιη κατανομή βαρών, την αντιμετώπιση των δομικών προβλημάτων της ελληνικής διοίκησης,

την υλοποίηση νέου αναπτυξιακού προτύπου της παραγωγικής βάσης,

την οικολογική ανασυγκρότηση της οικονομίας.

Η ελληνική κοινωνία έχει σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία ανάγκη από μια σύγχρονη, ανανεωτική δημοκρατική Αριστερά, πρωταγωνίστρια στην κατεύθυνση μεγάλων κοινωνικών προοδευτικών συσπειρώσεων. Η οικονομική κρίση, με την ολέθρια παρουσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στη χώρα, με δυσβάσταχτα και άδικα βάρη στις πλάτες των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, με αποσαρθρωμένα τα εργασιακά δικαιώματα, επιβάλλει καινούργια καθήκοντα για τη σύγχρονη Αριστερά. Και αυτά τα καθήκοντα θέλουμε να τα αναλάβουμε. Η εξέλιξη της κρίσης δεν είναι γνωστή. Θα δυναμώσουν οι δυνάμεις της εργασίας και της παραγωγής ή θα συμπιεστούν περισσότερο για την αναστήλωση του νεοφιλελευθερισμού; Τίποτε δεν έχει κριθεί. Η έκβαση εξαρτάται και από τις ενέργειες, τους αγώνες, τις πρωτοβουλίες της σύγχρονης δημοκρατικής Αριστεράς.

Θέλουμε μια Αριστερά με τη δημοκρατία κύριο συστατικό της πολιτικής της. Μια Αριστερά ανοιχτή, για να μπορούν σ’ ένα συλλογικά διαμορφούμενο πλαίσιο να εκφράζονται και να συμπορεύονται όσο το δυνατό ευρύτερες αριστερές, δημοκρατικές, σοσιαλιστικές και οικολογικές δυνάμεις, δημοκρατικοί και προοδευτικοί πολίτες που επένδυσαν με την ψήφο τους στο ΠΑΣΟΚ και σε άλλες πολιτικές δυνάμεις και αναζητούν σήμερα κοινωνικές και πολιτικές διεξόδους.

Θέλουμε μια Αριστερά ρηξικέλευθη και τολμηρή, που δεν βολεύεται στα εύκολα και γι` αυτό δεν κάνει καμιά παραχώρηση, ούτε στον αριστερότροπο λαϊκισμό, ούτε στον μυωπικό αριστερισμό, δεν θεωρεί άκριτα ως δίκαιο αίτημα την υπεράσπιση κάθε κεκτημένου και δεν χαϊδεύει συντεχνίες στο όνομα μικροκομματικών σκοπιμοτήτων. Θέλουμε να λειτουργήσουμε ως καταλύτης για την παρουσία της Αριστεράς στην κοινωνική πραγματικότητα, μέσα από ρήξεις και συνθέσεις για την προώθηση και ικανοποίηση των αιτημάτων που αφορούν στην εποχή μας και στο μέλλον, μακριά από παρελθοντικές αγκυλώσεις και στερεότυπα προηγούμενων εποχών που δεν αντιστοιχούν στο σήμερα.

Ο αριστερός ευρωπαϊσμός αποτελεί κύριο και βασικό στοιχείο της πολιτικής μας. Αναμφισβήτητα, η διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, έχοντας ως κύρια προτεραιότητα τη δημιουργία ενός κοινού νομίσματος και μιας κοινής και ενιαίας αγοράς, διέρχεται κρίση νομιμοποίησης. Επιδιώκουμε, μαζί με τα κόμματα της ευρωπαϊκής αριστεράς, τα πράσινα ευρωπαϊκά κόμματα, τα συνδικάτα, τα κινήματα των πολιτών, να προωθηθεί η επί της ουσίας πολιτική ενοποίηση. Είναι η μόνη ορατή δυνατότητα για την αντιμετώπιση της σημερινής κρίσης και την κυριαρχία της πολιτικής δημοκρατίας απέναντι στην ισχύ των χρηματαγορών. Η ευρωπαϊκή οπτική παραμένει αδιαχώριστη από την προώθηση εναλλακτικού μοντέλου ανάπτυξης και ο κοινωνικός μετασχηματισμός αποκτά ρεαλιστική προοπτική, στο ευρύτερο από το εθνικό πλαίσιο μιας Ευρώπης κοινωνικής, δημοκρατικής, οικολογικής και αλληλέγγυας.

Απευθυνόμαστε στην κοινωνία. Θέλουμε να εκφράσουμε μια Αριστερά της ευθύνης, να συσπειρώσουμε δυνάμεις της εργασίας, ζωντανές δυνάμεις που διεκδικούν να βελτιώσουν τη θέση τους σε μια κοινωνία που τεμαχίζεται και που αλλάζει. Ανακαθορίζονται οι κοινωνικοί συσχετισμοί. Αυτός ο ανακαθορισμός αναζητεί την πολιτική του έκφραση. Επιλέξαμε υπεύθυνα να υπηρετήσουμε την ανανεωτική δημοκρατική Αριστερά, που θέλει και ξέρει να αγωνίζεται με συγκεκριμένες θέσεις για να δίνει λύσεις στα προβλήματα της χώρας, λύσεις προοπτικής, χωρίς να κλείνεται στις «ασφαλείς» απαντήσεις των περασμένων δεκαετιών. Μας αφορά η δυναμική θεώρηση των πραγμάτων και η διεκδίκηση νέων κατανομών της πολιτικής και κοινωνικής ισχύος προς όφελος των εργαζομένων.

Η ίδια η ελληνική κοινωνία έχει, ιδιαίτερα σ’ αυτή την κρίσιμη περίοδο, ανάγκη από μια σύγχρονη δημοκρατική Αριστερά, με δυναμική την παρουσία της στη διαμόρφωση κοινωνικών προοδευτικών συσπειρώσεων. Η οικονομική κρίση, με την απαράδεκτη παρουσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στη χώρα, με δυσβάσταχτα και άδικα βάρη στις πλάτες των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, με αποσαρθρωμένα τα εργασιακά δικαιώματα, επιβάλλει καινούργια καθήκοντα για τη σύγχρονη δημοκρατική Αριστερά. Αυτά τα καθήκοντα θέλουμε να τα αναλάβουμε.

Αν θα το καταφέρουμε εξαρτάται κυρίως από μας. Τα πρώτα μηνύματα δεν είναι μόνον ενθαρρυντικά. Επιβεβαιώνουν ότι εκφράζουμε ευρύτερες διεργασίες και πολιτικές αναζητήσεις της κοινωνίας μας.

Η αριστερά ανανεωτική και ανανεωμένη μπορεί να έρθει ξανά στο προσκήνιο.

Αριστερά της δημοκρατίας και της κοινωνικής ευθύνης.

Πάνω από το κομματικό συμφέρον για μας είναι το συμφέρον του τόπου.

Αριστερά των αλλαγών και των μεγάλων πρωτοβουλιών για τη ριζική αλλαγή τη οικονομικής πολιτικής και του κράτους.

Σήμερα προτείνω να πάρουμε τη μεγάλη πρωτοβουλία για τη συγκρότηση του κόμματος μας της Ανανεωτικής Δημοκρατικής Αριστεράς.

Και με τον πιό δημοκρατικό ανοιχτό τρόπο να ξανοιχτούμε, να αγκαλιάσουμε τους πολίτες που θέλουν να παλέψουμε μαζί.

Πήραμε την απόφαση. Ας προχωρήσουμε δημοκρατικά, ενωτικά, δημιουργικά, με εμπιστοσύνη στους πολίτες και την κοινωνία.

Μπορούμε.

27.6.2010

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

Προϋποθέσεις για μια νεα δυναμικη του ρευματος ιδεων της ανανεωτικης αριστερας

Αγαπητοι συντροφοι,

Εξαιρετικη η ιδεα να ανοιξει ο διαλογος αυτος. Και σπευδω να συμμετασχω με την καταθεση μερικων σκεψεων, περιληπτικων και κωδικοποιημενων. Σκεψεις που προς το παρον θα περιοριστουν στις προυποθεσεις για μια νεα δυναμικη του ρευματος ιδεων που αποκαλειται ανανεωτικη αριστερα. Και αυτό όχι γιατι ο τροπος, η μορφη, το οχημα μεσα από το οποιο θα γινει αυτό είναι ησσονος σημασιας αλλα γιατι οι προυποθεσεις αυτές ισχυουν ανεξαρτητα ποια επιλογη (παραμονη στο ΣΥΝ ως ταση, αυτονομηση ως συνιστωσα του ΣΥΡΙΖΑ η νέο πολιτικο μορφωμα) επιλεγει η επιβληθει τελικα.

1. Η Ανανεωτικη Αριστερα θα πρεπει να ξαναδει την διαδρομη της με νηφαλιοτητα αλλα και αυτοκριτικη διαθεση. Δεν φταινε μονο οι αλλοι για την σημερινη κατασταση. Εχουμε και εμεις τεραστιες ευθυνες με λαθη, ανεπαρκειες και παραλειψεις και οφειλουμε να τις αναλαβουμε για να μην τις επαναλαβουμε.

2. Η Ανανεωτικη Αριστερα εχει –όπως και ολος ο ΣΥΝ- ξεμεινει από ιδεολογικα και πολιτικα εργαλεια. Ειδικα εμεις πρεπει να συνειδητοποιησουμε ότι η κοινωνια, η αριστερα εχει αναγκη από φρεσκιες ιδεες που να βγαινουν από τις σημερινες αναγκες ενός κοσμου που αλλαζει δραματικα. Οφειλει να μιλησει για τα μεγαλα αλλα και αντιδημοφιλη προβληματα (καταναλωτισμος, αναγκη παγκοσμιας ρυθμισης της παγκοσμιοποιησης κλπ) για τα οποια κανεις σχεδον δεν μιλαει. Προτεινω σε αυτά τα πλαισια να υπαρξει ξεχωριστος δημοσιος ανοικτος διαλογος για την συνταξη ενός «μανιφεστου» για την μεταρρυθμιστικη Αριστερα στην Ελλαδα του 21ου Αιωνα.

3. Σε αυτά τα πλαισια νομιζω ότι θα πρεπει να συζητησουμε και την αλλαγη του προσδιορισμου ανανεωτικη που εχει βασικα πια ιστορικο φορτιο με τους προσδιορισμους Ευρωπαικη, μεταρρυθμιστικη και οικολογικη αριστερα που ανταποκρινονται πληρεστερα στην φυσιογνωμια μας. Κατι που μας απομακρυνει από συμπλεγματα προελευσεων, διασπασεων που κανεναν πλην ελαχιστων δεν ενδιαφερουν σημερα.

4. Η Ανανεωτικη Πτερυγα οφειλει να οριοθετηθει και να στεγανοποιηθει με τροπο σαφη και αποτελεσματικο από το ΠΑΣΟΚ. Φτανει πια με αυτή τη γαγγραινα που μας κατατρωει δεκαετιες.

5. Η Ανανεωτικη Αριστερα δεν μπορει να χαριζει (γιατι το εχει κανει ας μην κοροιδευομαστε μεταξυ μας) τον κοινωνικο ριζοσπαστισμο σε κανεναν. Αρνουμαστε τον ρολο της υποτιθεμενης αντισυστημικης Αριστερας αλλα δεν μας πρεπει και δεν θελουμε το ρολο της «γραβατωμενης Αριστερας των ΜΜΕ». Ας φροντισουμε λοιπον να μην το εκπεμπουμε…

6. Η Ανανεωτικη Αριστερα δεν χαριζει ουτε τα κινηματα. Τα πραγματικα φυσικα όχι οσα φαντασιωνονται μερικοι ως τετοια. Η κοινωνια εχει αναγκη νεες μορφες αυτό - οργανωσης και πρεπει να πρωτοστατησουμε σε αυτές.

7. H Ανανεωτικη Αριστερα χρειαζεται αμεσα ανανεωση η ιδια στο επιπεδο του στελεχικου της δυναμικου και της ηγετικης της εκφρασης.

8. Η Ανανεωτικη αριστερα πρεπει να ξαναπιασει το νημα που την συνεδεε στο παρελθον με τις ζωντανες δυναμεις της τεχνης, της διανοησης, της επιστημης. Ας μην μεινει επικληση, ας το δουμε συγκεκριμμενα.

9. Η Ανανεωτικη Αριστερα οφειλει να στοχαστει πανω στην εμπειρια του ΣΥΝ ως κομματικου σχηματισμου πολιτικης ενοτητας με τασεις. Σωστα αντιμετωπισαμε ως τωρα τις αποπειρες οσων αφου καταλαμβαναν πρωτα με την υποστηριξη τασεων και μαλιστα συμπαγων τα ανωτερα αξιωματα του κομματος στην συνεχεια στρεφονταν εναντιον των τασεων με στοχο την οικοδομηση προσωποπαγων μηχανισμων. Όμως αυτό δεν μας απαλλασει από την υποχρεωση να κανουμε απολογισμο των αρνητικων συνεπειων του συγκεκριμενου μοντελου που πραγματι μετατρεπει την αναγκη ελευθερης εκφρασης των ιδεολογικων ρευματων σε σκληρους μηχανισμους. Οφειλουμε στο επομενο μας βημα να προτεινουμε ένα συγχρονο πολιτικο υποκειμενο με μορφη δικτυου και με πραγματικα δημοκρατικες διαδικασιες.

10. Η Ανανεωτικη Αριστερα πρεπει να απευθυνθει αμεσα σε όλα τα μελη του Συνασπισμου ανεξαιρετως χωρις προκαταληψεις, με σεβασμο στην αποψη τους και μακρια από την λογικη των τασικων αντιπαραθεσεων. Αξιζει νομιζω να εξετασουμε την προοπτικη μιας προτασης που θα απευθυνεται στα μελη του ΣΥΝ και θα τους καλει να αποφασισουν τα ιδια για τα επιδικα θεματα μεσω ενός δημοψηφισματος για το μελλον των σχεσεων ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ αντι ενός εκτακτου συνεδριου που στο ονομα της δημοκρατιας οδηγει τα μελη στην τυφλη στοιχιση.

11. Η Ανανεωτικη Αριστερα οφειλει επισης ότι κανει να το κανει συντομα. Χθες ηταν πολύ νωρις ισως αλλα σιγουρα αυριο θα είναι πολύ αργα. Και επισης σιγουρο είναι ότι δεν μπορεις παρα μονο «στιγμιαια» να πατας σε δυο βαρκες.

Τακης Παπαθεοδωροπουλος

Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΑΜΕΣΑ Η ΞΕΡΟΛΑΚΚΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΘΕΙ Η ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ

Προσωρινή διάθεση των απορριμμάτων της Πάτρας στου Φλόκα μέχρι την κατασκευή του εργοστασίου

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΙΠΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ
Είναι πλέον κοινή διαπίστωση ότι ο ΧΥΤΑ στην Ξερόλακκα έχει προ πολλού κορεστεί και οι επιπτώσεις στο περιβάλλον είναι τεράστιες. Υγρά λύματα μέσω του Μείλιχου καταλήγουν στη θάλασσα ρυπαίνοντας την περιοχή της πλαζ ενώ το δύσοσμο βιοαέριο διαφεύγει στην ατμόσφαιρα σε βάρος της υγείας των περιοίκων και όχι μόνο. Κοντόφθαλμες πολιτικές, μη έγκαιροι σχεδιασμοί και η υπολειτουργία των συστημάτων εναλλακτικής διαχείρισης, οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο με τους κατοίκους να έχουν εξαντλήσει τα όρια και την υπομονή τους χωρίς να βλέπουν κάποια προοπτική, την ώρα που η δημοτική αρχή εξάντλησε και τα τελευταία ψήγματα φερεγγυότητας.


Με δεδομένη την οικονομική δυσπραγία στη σημερινή συγκυρία και τις χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες, είναι ηλίου φαεινότερο ότι η κατασκευή και λειτουργία του νέου εργοστασίου πιθανότατα δεν θα είναι εφικτή μέσα στην επόμενη διετία. Είναι λοιπόν ανεδαφική η θέση της Δημοτικής Αρχής ότι το νέο κύτταρο στη Ξερόλακα θα έχει ημερομηνία λήξεως την 31/12/2012. Δικαιολογημένη είναι συνεπώς η αντίδραση των κατοίκων που βλέπουν να μεθοδεύεται μια προσπάθεια για τη δημιουργία ενός νέου συμπληρωματικού ΧΥΤΑ στη περιοχή τους για όσο χρόνο χρειαστεί να υλοποιηθούν οι σχεδιασμοί στου Φλόκα.

Η δική μας θέση είναι ξεκάθαρη. Δεν μπορούμε να παίζουμε άλλο με την υγεία των συνδημοτών μας. Ο ΧΥΤΑ στη Ξερόλακκα πρέπει να κλείσει ΤΏΡΑ και για το μεσοδιάστημα υλοποίησης των νέων έργων, τα απορρίμματα να θάβονται στου Φλόκα όπου υφίσταται και λειτουργεί οργανωμένος ΧΥΤΑ σε μια έκταση 187 στρεμμάτων. Παράλληλα, για να μην δημιουργηθεί και εκεί προσεχώς μια νέα «Ξερόλακκα» πρέπει να προχωρήσουμε ΑΜΕΣΑ σε ουσιαστική ενίσχυση των συστημάτων ανακύκλωσης και κομποστοποίησης που στην πόλη μας έχουν ιδιαίτερα χαμηλές έως μηδενικές επιδόσεις. Το παράδειγμα της Ελευσίνας όπου σήμερα χωρίς εργοστάσια καταφέρνει και ανακυκλώνει ή αξιοποιεί το 33% των απορριμμάτων της με προγραμματισμό να φτάσει στο 90% ( το αντίστοιχο ποσοστό της Πάτρας είναι γύρω στο 5%) μας δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε.

Η Οικολογική Κίνηση Πάτρας επαναφέρει για μια ακόμα φορά την πρόταση της για τη δημιουργία μιας δημοτικής επιτροπής ανακύκλωσης με τη συμμετοχή και των ΜΚΟ της περιοχής για την ανάπτυξη και προώθηση του ζωτικού αυτού θεσμού που θα μειώσει ουσιαστικά των όγκο των απορριμμάτων άρα και το χρόνο αντοχής των χώρων τελικής διάθεσης. Θα πρέπει επί τέλους οι ιθύνοντες αντί για επικοινωνιακά παιχνίδια και δημόσιες σχέσεις να ασχοληθούν με τα πραγματικά προβλήματα, ιδιαίτερα με αυτά που αφορούν την ποιότητα ζωής των πολιτών.

Η βιώσιμη διαχείριση των απορριμμάτων είναι μονόδρομος και είναι πρόκληση για όλους μας.

ΟΙκολογικη ΚΙνηση ΠΑτρας

Ανακοίνωση από συνέδρους Α.Π.Ηρακλείου

Οι υπογράφοντες ανήκουν στους εκλεγμένους συνέδρους του Συνασπισμού της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας από το νομό Ηρακλείου για το 6ο Έκτακτο Συνέδριο του ΣΥΝ που πραγματοποιήθηκε στις 3-6 Ιουνίου στην Αθήνα. Όλοι εκλέχθηκαν με το ψηφοδέλτιο της Ανανεωτικής Πτέρυγας.

Με την δήλωση μας αυτή θέλουμε να διευκρινίσουμε ποια ήταν τα βασικά δεδομένα τα οποία μας οδήγησαν στην αποχώρηση από το συνέδριο και στην άρνησή μας να θέσουμε υποψηφιότητα ή/και να συμμετέχουμε στην ψηφοφορίες για την εκλογή των οργάνων του κόμματος.
Ως μέλη της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ και υποστηρικτές του πολιτικού ρεύματος της δημοκρατικής και ανανεωτικής αριστεράς, έχουμε διαπιστώσει ότι το πρωταρχικό πρόβλημα του κόμματός μας είναι η εμπλοκή του στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η στρατηγική επιλογή του ΣΥΝ να υιοθετήσει ως κύριο φορέα της δημόσιας παρουσίας και παρέμβασης του τον ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ένα πολιτικό σχήμα, αριστερίστικο, αντισυστημικό και αντιευρωπαϊκό, είχε σαν συνέπεια να ξεχαστούν οι πολιτικές αρχές βάσει των οποίων είχε συσταθεί ο ΣΥΝ και οι οποίες αποτέλεσαν τα σημεία συσπείρωσης των αριστερών και προοδευτικών πολιτών της χώρας μας από την ίδρυσή του. Θεωρούμε ότι η απεμπλοκή μας από αυτό το σχήμα είναι η μοναδική τακτική και πολιτική κίνηση η οποία θα δημιουργήσει τις προοπτικές ανάκαμψης του ΣΥΝ και της δημιουργίας νέων συμμαχιών
Το Σχέδιο Πολιτικής Απόφασης της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ που κατατέθηκε προς ψήφιση στο 6ο Συνέδριο βασίστηκε στο παραπάνω σκεπτικό και αντικατόπτριζε τις απόψεις και τις προτάσεις των μελών του κόμματος που πιστεύουν στην Ανανέωση της Αριστεράς και την επαναφορά της στο προσκήνιο των εξελίξεων με σκοπό την Δημοκρατική Αριστερή διέξοδο από την κρίση.
Όπως είναι γνωστό η πρότασή μας μειοψήφησε. Μετά την άρνηση της πλειοψηφίας των συνέδρων να στηρίξουν αυτή τη, θεμελιώδη για εμάς, θεώρηση της πολιτικής πραγματικότητας, θεωρήσαμε ότι ήταν πλέον αδύνατον να συμμετάσχουμε στα πολιτικά όργανα του κόμματος και να εκτελέσουμε από τις θέσεις αυτές τις αποφάσεις του Συνεδρίου, αντίθετα στην πολιτική μας συνείδηση. Παραμένουμε μέλη του κόμματος και επιμένουμε στις προσπάθειές μας για την ανασυγκρότηση της Ανανεωτικής Αριστεράς.

Μανώλης Σταματάκης
Αντώνης Χελιδώνης
Χάρης Κατερινόπουλος
Ειρήνη Παξινού-Βαφειάδου

Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

Αποχώρηση ανανεωτικής πτέρυγας από συνέδριο

Ο Γρηγόρης Ψαριανός στο Novotel

Ομιλία του δημοσιογράφου Γιώργου Γιαννουλόπουλου στην εκδήλωση του ΑΡ.ΣΗ. για τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη με τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τον θάνατο του

ΜΙΧΑΛΗΣ

Θα ήθελα να ευχαριστήσω την ΑΡ.ΣΗ. γιατί με την πρόσκληση να μιλήσω στην αποψινή εκδήλωση μου δίνει την ευκαιρία όχι να ξεπληρώσω αλλά να δηλώσω ένα χρέος προς τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη.
Δεν θα σας διηγηθώ προσωπικές αναμνήσεις γιατί όποια αξία κι αν έχουν για μένα, δύσκολα μεταφράζονται σε πολιτικό δημόσιο λόγο και κυρίως δεν συνιστούν επιχείρημα. (Αυτό είμαι βέβαιος ότι θα μου το επισήμανε κι ο ίδιος αν μπορούσε να μου μιλήσει). Ούτε θα αναφερθώ στη σταδιοδρομία του επειδή το έχουν ήδη κάνει άλλοι και μάλιστα διεξοδικά.
Αποφάσισα λοιπόν να επιχειρήσω κάτι ενδιάμεσο:
Θα μιλήσω για δύο πράγματα που ο Μιχάλης με δίδαξε με το παράδειγμα του, και τα οποία δεν παραπέμπουν άμεσα στις ιδέες ή τις πολιτικές θέσεις του αλλά στο πως αντιμετώπιζε την πολιτική. Κοντολογίς το θέμα μου είναι ο τρόπος του Μιχάλη Παπαγιαννάκη.
Το πρώτο έχει να κάνει εν γένει με τον πολιτικό λόγο, ο οποίος, ως γνωστόν, είναι δικανικός. Επικεντρώνεται στα σημεία που μας συμφέρουν και υποβαθμίζει εκείνα που δεν μας συμφέρουν. Κι επειδή υπάρχουν αναλογίες, αναλογίες που θα πρέπει μια μέρα να μας προβληματίσουν, ανάμεσα στα κόμματα σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία και στα ανταγωνιζόμενα εμπορικά καταστήματα, ο πολιτικός λόγος είναι και λόγος διαφημιστικός, με την έμφαση στην αρνητική διαφήμιση. Γενικά οι πολιτικοί φέρνουν στο νου ένα επάγγελμα που έχει εκλείψει. Οι παλιοί ίσως το θυμούνται, οι νέοι σίγουρα δεν το έχουν ακούσει. Αναφέρομαι στο ευγενές επάγγελμα του μπεσατζή. Ο μπεσατζής ήταν υπάλληλος, συνήθως σε κατάστημα γυναικείων ειδών, ο οποίος στεκόταν έξω στο πεζοδρόμιο και προσπαθούσε να πείσει τις εν δυνάμει πελάτισσες που περνούσαν, να μπουν μέσα και να ψωνίσουν. Αυτό δεν το λέω για να υποτιμήσω τη δημοκρατία ή τους πολιτικούς. Χωρίς μπεσατζήδες πολιτική δεν γίνεται. Αξίζει όμως να σκεφτόμαστε κάπου – κάπου το ρόλο τους μια και όλοι τον έχουμε κατά καιρούς υποδυθεί.
Τι πουλάει ένα πολιτικό κόμμα με τον δικανικό και διαφημιστικό του λόγο; Γενικεύοντας και συμπυκνώνοντας, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η πραμάτεια του συνίσταται σε αναγνώσεις των γεγονότων που οδηγούν σε πράξεις, οι οποίες επιβεβαιώνουν τις ιδεολογικές του επιδιώξεις και συνεπώς τις προωθούν. Ο Μιχάλης ήταν ζώο πολιτικό. Πολιτικότατο. Και ήταν επίσης ζώο κομματικό. Με άλλα λόγια πίστευε ότι οι ιδέες και οι αναλύσεις δεν αρκεί να είναι ορθές και εμβριθείς εφόσον οφείλουν να γίνουν πράξη, δηλαδή, ως εφαρμογή της πολιτικής ενός κόμματος, να έρθουν σε επαφή με την πραγματικότητα και να την αλλάξουν. Ήξερε επίσης και κάτι άλλο: ότι ο πολιτικός, ως μπεσατζής, πρέπει πάντα να εκπέμπει ένα μήνυμα εύληπτο και σαφές, κάτι που ο μη ειδικός θα μπορέσει να καταλάβει και να συσχετίσει με τη δική του οπτική και το δικό του πρόβλημα. Θα μου πείτε: μα καλά, αυτό δεν κάνουν όλοι οι πολιτικοί; Δυστυχώς η απάντηση είναι όχι. Και θα προσπαθήσω να το αποδείξω αναλύοντας τον τρόπο του Μιχάλη.
Όπως θα θυμόσαστε όσοι τον γνωρίσατε από κοντά, διαβάσατε κείμενά του ή τον ακούσατε να μιλάει, δεν ξεκινούσε από την απάντηση αλλά από την ερώτηση, το πρόβλημα, και το πρώτο που έκανε ήταν να επισημάνει τις διαφορετικές πτυχές του, που ήταν πάντα πολύ περισσότερες από εκείνες που είχαμε φανταστεί και πολύ πιο περίπλοκες. Στη συνέχεια, με προσεκτικά βήματα και σταθμίζοντας τις επιπτώσεις που θα είχε το κάθε βήμα – καλοδεχούμενες ή απευκταίες – κατέληγε σε μια τελική αποτίμηση σαφή και ξεκάθαρη, βάζοντας ένα θετικό ή αρνητικό πρόσημο – εδώ φαίνεται ο πολιτικός – και ταυτόχρονα μερικούς αστερίσκους για το πώς ενδεχομένως θα συνδυαζόταν ή θα συγκρουόταν με άλλες φιλικές ή εχθρικές κινήσεις σ’ αυτό το τεράστιο ταμπλώ που ονομάζουμε πολιτική ζωή της Ελλάδας ή της Ευρώπης. Και φυσικά οι λύσεις που πρότεινε είχαν πάντα ένα απώτερο – αλλιώς πως θα μιλούσαμε με όρους κατεύθυνσης ή βελτίωσης; Αλλά δεν ανήγγειλαν τη βασιλεία του θεού επί της γης. Το ζητούμενο ήταν μια συγκεκριμένη, μια απτή βελτίωση της ισχύουσας κατάστασης.
Ο πολιτικός λόγος της Αριστεράς σήμερα κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ξεκινάει πάντα από κάποια πράγματα στα οποία έχει ήδη επικολληθεί ένα τεράστιο συν ή ένα εξίσου τεράστιο πλην. Από τα μεν αναφέρω ενδεικτικά τη λέξη «κίνημα» και τα παράγωγά της, την ενασχόληση με τα «πραγματικά προβλήματα» ή, όσον αφορά τα εσωτερικά μαλλιοτραβήγματα, την «προωθητική σύνθεση». Από τα δε, τα οποία τοποθετούνται κάπου μεταξύ παιδεραστίας και κοπρολαγνείας αναφέρω επίσης ενδεικτικά την maxima culpa, ήτοι την ανοχή ή πόσω μάλλον την οποιαδήποτε συνεργασία με τους πολιτικούς εχθρούς της Αριστεράς οι οποίοι βρίσκονται προς τα δεξιά του κάθε ομιλούντος και είναι όλοι τους, αυτό δεν το συζητάμε, βαμμένοι νεοφιλελεύθεροι και ως εκ τούτου κατάπτυστοι.
Το ότι οι πολιτικές θέσεις του Μιχάλη δεν ήταν αρεστές σε πολλούς συντρόφους του δεν πρέπει να μας εκπλήσσει, ούτε και να μας ενοχλεί. Αυτά έχει η πολιτική στη δημοκρατία. Διαφωνείς, τους τη λες και σου τη λένε. Ενόχλησε όμως και ο τρόπος του, κι αυτό είναι άλλης τάξης πρόβλημα. Και ενόχλησε για τον εξής λόγο: ο κυρίαρχος λόγος της Αριστεράς σήμερα ξεκινάει από την ήδη γνωστή και καθαγιασμένη απάντηση, όχι την ερώτηση «Έχω μια καλή απάντηση, μήπως έχετε καμιά ερώτηση», όπως έλεγε ο Γούντι Άλλεν, συνοψίζοντας χωρίς να το ξέρει τη στάση της ελληνικής Αριστεράς σήμερα – ξεκινάει από κάποιες θέσεις τοτέμ, οι οποίες θεωρούνται αυτονόητα σωστές, δηλαδή αυτονόητα αριστερές, και ως τέτοιες στη συνέχεια επιβάλλονται όχι επειδή αποδίδουν πολιτικά, όχι επειδή αλλάζουν τα πράγματα, αλλά για να διαφυλαχτεί η καθαρότητά τους στο όνομα μιας απυρόβλητης αλήθειας και μιας αποκαλυπτικής στιγμής «π’ όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για να ‘ρθει, κι όλο συντρίμμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων». Οι πολιτικές θέσεις του Μιχάλη δεν απορρίφθηκαν μόνο ως «δεξιές» - αυτό συνιστά μια πολιτική θέση – αλλά ως ενστάσεις ενοχλητικά συγκεκριμένες και πραγματολογικά γειωμένες, ενστάσεις σε κάτι που ο αριστερός οφείλει να αποδεχτεί απολύτως (υπογραμμισμένο), για να θεωρηθεί αριστερός. Ο Μιχάλης δεν ήταν αιρετικός, όπως π.χ. ο Ελεφάντης – ήταν ιερόσυλος. Γιατί οι απαντήσεις του άρχιζαν με μια φράση που κάνει τον κάθε κάτοχο της απόλυτης αλήθειας να κουβαριαστεί σαν σκαντζόχοιρος, οχυρωμένος πίσω από τις απειλητικές βελόνες του. Τη φράση: «τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά…». Ενδέχεται η ανάλυση που ακολουθούσε να μην ήταν πειστική, ο καθένας έχει επ’ αυτού τη γνώμη του. Εκείνο που δεν του συγχώρησαν όμως ήταν το πώς άρχιζε.
Γιατί άρχιζε έτσι; Γιατί αυτός ήταν, από τότε που τον γνώρισα στο πανεπιστήμιο. Πολλά χρόνια αργότερα έτυχε να το κουβεντιάσουμε, να κουβεντιάσουμε τον τρόπο του δηλαδή. Σας μεταφέρω τα λόγια του: όταν μιλάμε σημασία δεν έχει μόνο το μήνυμα, το περιεχόμενο. Σημασία έχει και το πώς μιλάμε επειδή αυτός που μιλάει κατασκευάζει εκείνον που τον ακούει, τον προϋποθέτει και τον προαναγγέλλει. Ως όραμα για το μέλλον, το οποίο αρχίζει πάντα από το σήμερα, από τη στιγμή που θα ανοίξουμε το στόμα μας. Κατά συνέπεια ο τρόπος μας είναι μια πολιτική πράξη, όχι μια προσωπική ιδιοτροπία. Και ο τρόπος του Μιχάλη, η εμμονή στην άποψη ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, ότι η αποτίμηση του συγκεκριμένου υπερτερεί της επίκλησης του αφηρημένου και η πεποίθηση ότι η Αριστερά είναι συνυφασμένη με την κριτική σκέψη ως πολιτική πράξη, συνοψίζουν άριστα το πνεύμα αυτού του είδους υπό διωγμό και ίσως εξαφάνιση, που ακούει στο όνομα Ανανεωτική Αριστερά.
Κι αυτό με φέρνει στο δεύτερο πράγμα που μου έμαθε με το παράδειγμά του ο Μιχάλης: ότι άλλο αριστερός κι άλλο οπαδός της αριστεράς. Ακούγεται σαν παραδοξολογία: μα καλά, πως γίνεται να είσαι αριστερός και να μην υποστηρίζεις την Αριστερά; Το ερώτημα είναι, πώς την υποστηρίζεις; Αν είσαι οπαδός – και ο όρος παραπέμπει ευθέως στο ποδόσφαιρο – θεωρείς ότι η ομάδα σου είναι εξ ορισμού καλύτερη από τις άλλες, ότι όλα τα πέναλτυ που μας δίνει ο διαιτητής είναι πραγματικά και όλα όσα δίνει στους αντιπάλους μας πέτσινα, ότι η πολιτική είναι να τα χώνεις στην απέναντι κερκίδα, κι ότι το μόνο που μετράει είναι το αποτέλεσμα, όχι το πώς φτάνουμε μέχρι εκεί. Ή αν με όρους μπεσατζή, δεν μας νοιάζει ποιος και γιατί μπήκε στο μαγαζί, αρκεί να μπει και να ψωνίσει, δηλαδή να ψηφίσει, αν όλα αυτά χαρακτηρίζουν τη στάση της Αριστεράς στην Ελλάδα σήμερα, και νομίζω πως όντως τη χαρακτηρίζουν, τότε, κατά μια έννοια, για να είσαι αριστερός δεν πρέπει να είσαι οπαδός της Αριστεράς. Γιατί η Αριστερά όπως την είδα στον Μιχάλη είναι η άσκηση της κριτικής σκέψης. Δεν λέω η ενσάρκωση επειδή κάτι τέτοιο έχει μεταφυσικές προεκτάσεις που κάποια ευθύνη φέρουν για τα εκατομμύρια των αθώων που έφαγε το σκοτάδι. Λέω όμως το αίτημα για την άσκηση της κριτικής σκέψης, η οποία φυσικά δεν είναι να κουνάμε το δάχτυλο στους άλλους αλλά να αντιμετωπίζουμε κριτικά – όσο μπορούμε – τις προϋποθέσεις του δικού μας κριτικού λόγου.
Η Αριστερά έχει να επιδείξει ανθρώπους που άσκησαν τον κριτικό λόγο, μολονότι γίνονται ολοένα και λιγότεροι. Κανείς όμως δε διατύπωσε τόσο καθαρά το αίτημα όσο ο Μιχάλης. Διευκρινίζω και επαναλαμβάνω ότι αυτό δεν σημαίνει ότι αναγκαστικά είχε δίκιο σε ό,τι έλεγε. Εδώ ο καθένας μας ας τον κρίνει. Λέω ότι αυτός ήταν ο τρόπος του και ότι ο τρόπος του ήταν σωστός και πάνω από όλα αριστερός. Λέω επίσης και επιμένω ότι αυτό κυρίως ενόχλησε πολλούς σε προσωπικό επίπεδο γιατί το εξέλαβαν ως αλαζονεία. Η αμφισβήτηση του δικού μας αυτονόητου, η διατάραξη της μακάριας και φονικής βεβαιότητας που ως φαίνεται πολλοί την χρειάζονται για να λειτουργήσουν πολιτικά. Είναι αυτοί που κυκλοφορούν με την απόλυτη αλήθεια στην κωλότσεπη. Και οι οποίοι γίνονται ολοένα και περισσότεροι, ολοένα και πιο βέβαιοι, μερικοί και βίαιοι.
Αυτός ήταν ο τρόπος του Μιχάλη Παπαγιαννάκη. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο για τον οποίο τον ευχαριστώ. Είναι το πιο υποκειμενικό και για μένα ίσως το πιο σημαντικό, κι έχει να κάνει με το χρέος μου που ανέφερα στην αρχή. Επειδή δεν είναι εύκολο να το ορίσω, επιτρέψτε μου μια μικρή εισαγωγή: μου είχε πει κάποιος ότι όσο καλά και να μάθουμε μια ξένη γλώσσα, όσο και να ξεχάσουμε τη δική μας, υπάρχει ένα πράγμα, μια διανοητική λειτουργία την οποία πάντα κάνουμε στη γλώσσα που μάθαμε από τη μάνα μας: το μέτρημα. Πάντα μετράμε στη μητρική μας γλώσσα. Το έψαξα γιατί μου έκανε εντύπωση και διαπίστωσα ότι έτσι είναι, αν και κανείς δεν μπορεί να το εξηγήσει. Νομίζω ότι κάτι ανάλογο ισχύει και για τις συναισθηματικές μας αντιδράσεις, όταν όχι απλώς ξενιτευτούμε αλλά όταν αφομοιώσουμε την κουλτούρα μιας ξένης χώρας. Εννοώ ότι μολονότι φυλετικά ξένοι στη χώρα αυτή, χαιρόμαστε, οργιζόμαστε, ελπίζουμε, ενθουσιαζόμαστε με τα όσα συμβαίνουν ακόμα και νοσταλγούμε τα πράγματα που γνωρίσαμε εκεί. Υπάρχει όμως ένα συναίσθημα το οποίο μόνο η πατρίδα, ο γενέθλιος τόπος, μας προκαλεί: είναι η ντροπή. Μόνο για την πατρίδα ντρεπόμαστε. Σας μιλάω σαν πρώτης γενιάς Έλληνας της διασποράς. Μετά από σαράντα και πάνω χρόνια στην Αγγλία, τα πράγματα που γίνονται εκεί προκαλούν μέσα μου όλα αυτά τα συναισθήματα. Απογοητεύομαι ή οργίζομαι με τις πολιτικές επιλογές των Άγγλων, συμμερίζομαι τις απέχθειές τους, νοσταλγώ το σπίτι μου στο Λονδίνο, όποτε παίζουν αγγλικές ομάδες με ξένες θέλω να κερδίζουν. Όταν όμως στην Αγγλία συμβαίνουν πράγματα που προκαλούν τη ντροπή, και συμβαίνουν τέτοια, ξαναγίνομαι Έλληνας, διαφορετικός κι από τα μέλη της δικής μου οικογένειας. Όχι για να απαλλαγώ από ένα δυσάρεστο συναίσθημα αλλά γιατί όντως αυτό το κουμπί μόνο η Ελλάδα μπορεί να το πατήσει.
Νομίζω ότι το ίδιο ισχύει για την ιδεολογική μας πατρίδα, τον ιδεολογικό γενέθλιο χώρο μας. Μόνο αυτός, η Αριστερά, με κάνει, πολιτικά, να ντρέπομαι. Μόνο για την Αριστερά κοκκινίζω. Δεν αμφιβάλλω ότι αν ανήκα σε κάποιον άλλον πολιτικό χώρο ίσως, ή μάλλον σίγουρα, θα ντρεπόμουν πολύ πιο συχνά και πολύ πιο έντονα. Αυτοί όμως είναι σαν τους Άγγλους: δεν με αφορούν. Γιατί σε τελική ανάλυση ανήκουμε πραγματικά, ανήκουμε απόλυτα, μόνο στο χώρο που μπορεί να μας πληγώσει. Και τίποτα δεν είναι τόσο δικό μας, όσο εκείνο που μας πήραν άδικα. Και ο Μιχάλης; Ο Μιχάλης ήταν ο άνθρωπος που με έκανε να μη ντρέπομαι επειδή είμαι αριστερός. Αυτό είναι το μεγάλο χρέος που ανέφερα στην αρχή. Όχι μόνο ο Μιχάλης. Θα αναφέρω άλλα δύο ονόματα ανθρώπων που έφυγαν πρόσφατα: Άγγελος Ελεφάντης, Φίλιππος Ηλιού. Μπορεί συχνά να μην συμφωνούσαν, αλλά τους ένωνε ένας βαθύς και αμοιβαίος σεβασμός γιατί ήξεραν ότι οφείλουμε να σκεφτούμε ξανά, όταν έρχονται κατά πάνω μας τα δρεπανηφόρα άρματα που δεν τα έχει εξαπολύσει μόνο η αντίδραση, όπως λέγαμε παλιά, γιατί σε μερικά απ’ αυτά βλέπουμε φαντάσματα από τη δική μας ιστορία να μαστιγώνουν τ’ άλογα.
Επιτρέψτε μου να τελειώσω με κάτι που έγραψα πριν ένα χρόνο, όταν χάσαμε τον Μιχάλη. Από παλιά, από τότε βρεθήκαμε στο πανεπιστήμιο, γεμάτοι αισιοδοξία, ανυποψίαστοι για το μέλλον, ο Μιχάλης ήταν το αστέρι μας. Και να προσθέσω ότι σήμερα που το μέλλον έχει γίνει ένα ζοφερό παρόν, σήμερα που τον χρειαζόμαστε όσο ποτέ, ο Μιχάλης δεν είναι εδώ.