ΝΕΕΣ ΚΑΙ ΝΕΟΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΝΕΕΣ ΚΑΙ ΝΕΟΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

Να σταματήσει τώρα το οικολογικό έγκλημα στο έλος της Αγυιάς!

Ειμαστε κατηγορηματικα αντιθετοι με τις καταστροφικες εργασίες που πραγματοποιούνται στο έλος της Αγυιάς, τις οποίες θεωρούμε ιδιαίτερα ανησυχητικές για τη διαχείριση και προστασία του έλους. Εργασιες που στοχο εχουν την διευκόλυνση της εγκατάστασης σκηνών μοτοσυκλετιστών της Harley-Davidson στο πλαίσιο συνάντησής τους το Μάιο. Συναντηση που σύμφωνα με σχετικα δημοσιεύματα θα συγκεντρώσει περιπου 10.000 άτομα σε ένα υγρότοπο που βρίσκεται ουσιαστικά εντός της πόλης μας, που χρήζει προσεκτικής διαχείρισης και προστασίας συμφωνα με τις μελέτες διαχείρισης και ανάδειξης που έχουν εκπονηθεί και εγκριθεί.

Η αποψη των οικολογικων οργανωσεων και η δικη μας είναι ότι αυτό το οικοσυστήμα προσφέρεται για αναψυχή, ενημέρωση και εκπαίδευση των πολιτών για την προστασία του περιβάλλοντος και η διατήρησή του αποτελεί δείγμα του πολιτισμού μας. Αντι για αυτό με ευθυνη των Δημοτικων Αρχων και της Κεντρικης Εξουσιας υποβαθμίζεται συστηματικά και συνεχως με την απόρριψη μπαζών - σκουπιδιών, τη διάνοιξη νέων δρόμων και τη συρρίκνωσή του από τις καταπατήσεις.

Απαιτουμε να σταματησουν τωρα οι εργασίες και να εφαρμοστούν επιτέλους αμεσα τα διαχειριστικά μέτρα που προβλέπουν οι μελετες για την προστασια και αναδειξη αυτου του πολύτιμου οικοσύστηματος.

Η Γραμματεια της ΝΕ Αχαιας του ΣΥΝ

Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

Στο σπίτι του ιστορικού ηγέτη της Ανανεωτικής Αριστεράς, Λεωνίδα Κύρκου

Γιατί σοσιαλδημοκράτης;

Ήμουν φοιτητής κοινωνιολογίας, όταν έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο της Ρόζας Λούξεμπουργκ <<Μεταρρύθμιση ή Επανάσταση;>>. Την απάντηση, μου την είχαν δώσει από πριν διάφοροι σύντροφοι, ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ! Έτσι λοιπόν και γώ, κάθισα να διαβάσω το βιβλίο όντας προδιατεθειμένος ότι θα βρω την απάντηση στο ερώτημα γιατί επανάσταση και όχι μεταρρύθμιση. Ήλπιζα ότι η επιχειρηματολογία θα με πείσει προς αυτήν την κατεύθυνση, μάταια όμως, καθώς από τις πρώτες κιόλας σελίδες οι ελπίδες μου διαψεύστηκαν.

Ουσιαστικά σε αυτό το βιβλίο, η Ρόζα Λούξεμπουργκ προσπαθεί να αποδομήσει τη μεταρρυθμιστική σκέψη του αναθεωρητή Μπερνστάιν. Βασικό επιχείρημα της είναι η Μαρξική αντίληψη περί κατάρρευσης του καπιταλισμού, όπου ο τελευταίος θα καταρρεύσει από τις εγγενείς του αντιφάσεις και από το <<μεγάλο κραχ>>. Αυτό είναι δεδομένο σύμφωνα με την κομμουνιστική προσέγγιση των πραγμάτων, όπως δεδομένο είναι ότι υπάρχει μεταθάνατον ζωή σύμφωνα με τον Χριστιανισμό. Κάτι τέτοιο όμως δεν έχει αποδειχτεί και ως αριστερός που πιστεύει στον Διαφωτισμό και στην επιστήμη δεν μπορώ να το ασπαστώ.

Ας δούμε όμως επιγραμματικά βασικά συστατικά της σκέψης του Μπερνστάιν για να απαντήσω στο ερώτημα που έθεσα στην κεφαλίδα του κειμένου.

Στο κοινωνικοπολιτικό:

1. Η κοινωνική συνθετότητα είναι εγγενές χαρακτηριστικό της καπιταλιστικής κοινωνίας. Η μαρξική ανάλυση περί ταξικής πόλωσης δεν υφίσταται, καθώς ο Μπερνστάιν παρατηρεί στην εποχή του να γίνεται το αντίστροφο από την προλεταριοποίηση των ενδιάμεσων στρωμάτων. Δηλαδή παρατηρεί να υπάρχει κοινωνική κινητικότητα από το προλεταριάτο στα μεσαία στρώματα.

2. Μεγάλη αξία στον συνδικαλισμό. Η τάξη, δεν ορίζεται ως προς την σχέση που έχει με τα μέσα παραγωγής αλλά από μια σειρά άλλων παραγόντων όπως η παιδεία, το εισόδημα, το κοινωνικό κύρος, στοιχεία που αργότερα ο μεγάλος κοινωνιολόγος Μαξ Βέμπερ τα χρησιμοποίησε για να αναπτύξει τη θεωρία του περί κοινωνικής στρωμάτωσης και όχι κοινωνικής τάξης. Η αξία που έδωσε ο Μπερνστάιν στον συνδικαλισμό, εξηγείται ακριβώς από την λογική της διεκδίκησης που αντικαθιστά κατ’ αυτόν τη Μαρξική λογική της κοινωνικής σύγκρουσης, καθώς στη διαδικασία της κοινωνικής κινητικότητας όλοι προσπαθούν να επωφεληθούν από την αναδιανομή του κοινωνικού πλεονάσματος. Ο Μπερνστάιν, όπως αναφέρθηκε, ήθελε να αντικαταστήσει την τάξη και στη θέση της να βάλει την έννοια του κοινωνικού στρώματος. Ο καπιταλισμός, δημιουργεί κοινωνικές ανισότητες μέσω της εκμετάλλευσης, άρα, οι εργαζόμενοι/ες, οφείλουν να οργανωθούν στο συνδικάτα τους και να διεκδικήσουν στο σήμερα κοινωνικές και πολιτικές βελτιώσεις.

3. Ουτοπία ο σοσιαλισμός με βίαιη επανάσταση. Οι εργαζόμενοι/ες, οφείλουν να περάσουν από μακροχρόνιους αγώνες, να μετασχηματιστούν οι αντιλήψεις τους, να συνδικαλιστούν, να χτίσουν κινήματα και να διεκδικήσουν στο σήμερα καλύτερους όρους εργασίας και ζωής.

4. Στόχοι του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Πολιτική οργάνωση των εργαζόμενων τάξεων και δημοκρατική διαπαιδαγώγηση αυτών. Μεταρρυθμιστικοί αγώνες που ευνοούν τους εργαζόμενους και ισχυροποιούν τους δημοκρατικούς θεσμούς του κράτους. Ενίσχυση των δικαιωμάτων και της δημοκρατίας μέσα από ειρηνικές δράσεις και τμηματικές μεταρρυθμίσεις. Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΕΙ ΑΠΛΩΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΑΛΛΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Στο οικονομικό:

1. Αμφισβήτηση της θεωρίας της αξίας του Μάρξ. Το επίπεδο της ζωής της εργατικής τάξης έχει βελτιωθεί σε σχέση με τα χρόνια που έγραφε ο Μαρξ από το Μάντσεστερ και συνεχώς βελτιώνεται. Άρα το επίπεδο διαβίωσης των εργατών δεν είναι δυνατόν να συνδεθεί άμεσα με το ποσοστό υπεραξίας και το βαθμό εκμετάλλευσης. Επιπροσθέτως, τα εμπορεύματα δεν έχουν αξία παρά μόνο η τιμή τους! Άρα τα πρώτα έχουν αξία επειδή έχουν αγοραία τιμή.

2. Οικονομική αποκέντρωση ως λογική συσσώρευσης. Το κεφάλαιο δεν το οικειοποιούνται λίγοι αλλά περνά στα χέρια ενός αυξανόμενου αριθμού ατόμων. Έτσι, παρατηρείται η τάση του καπιταλισμού να αναπαράγει και να διευρύνει τον αριθμό των κεφαλαιοκρατών.

Ο Μπερνστάιν, έζησε στη Γερμανία, σε μια εποχή ανόδου τμημάτων του προλεταριάτου στη μεσαία τάξη. Σίγουρα από αυτή την άποψη και εν μέσω οικονομικής κρίσης και με την ανεργία να εκτοξεύεται στο 20% είναι άκαιρο να φέρνω σαν παράδειγμα κάποιες απόψεις του Μπερνστάιν. Η απάντηση μου στο γιατί σοσιαλδημοκράτης (χρησιμοποίησα ως εργαλείο τον Μπερνστάιν, θα μπορούσε να ήταν και άλλοι και σίγουρα κανένας δογματικά), έχει να κάνει με την έννοια του πολιτικού απέναντι σε κάθε είδους μεταφυσική προσέγγιση. Και δυστυχώς η μεταφυσική και το δόγμα δεν αναφέρονται μόνο στη θρησκεία. Η μεταρρυθμιστική αριστερά, έχει τις δυνατότητες να προσφέρει στην κοινωνία επειδή έχει ρεαλιστικές προτάσεις που μπορεί να τις ακούσει με ενδιαφέρον ακόμα και κάποιος που δεν συμφωνεί με αυτές. Αυτή είναι η διαφορά με τις ολοκληρωτικές θεωρήσεις που όσο και ωραίες να ακούγονται μερικές φορές δεν μπορούν να πουν τίποτα στο δια ταύτα. Είναι το ισχυρό μας όπλο, το ξέρουμε. Ας βγούμε επιτέλους δυνατά όσο η κοινωνία μας θυμάται ακόμα γιατί μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ θα μας ξεχάσει, θα μας βάλει στην ίδια θέση με το συνονθύλευμα, και δεν θα φταίει συντρόφισσες/οι, εκτός αν θεωρούμε ότι θα πρέπει να ξέρει ποιος είναι το αριστερό ρεύμα, ποια η Α.Π, ποια η ΚΟΕ κτλ. Mη γίνουμε και μεις αριστεριστές στο τέλος…

Αντρέας Τσιμεράκης

Πολιτικός προσανατολισμός και δημοκρατικές διαδικασίες στη Νεολαία ΣΥΝ

Το Συνέδριο της Νεολαίας του ΣΥΝ ανέδειξε σοβαρά προβλήματα πολιτικού προσανατολισμού και δημοκρατικών διαδικασιών.

Οι σαφείς αναφορές των επίσημων κειμένων του συνεδρίου καθώς και οι τοποθετήσεις ηγετικών στελεχών για τον κομμουνιστικό προσανατολισμό της νεολαίας ακυρώνουν τον χαρακτήρα του ενιαίου κομματικού οργανισμού (του ΣΥΝ δηλαδή και της νεολαίας του) ως κόμματος πολιτικής και προγραμματικής ενότητας. Η επιστροφή στις ιδεολογικές μονομέρειες και η έλλειψη πλουραλιστικής αναζήτησης μιας σύγχρονης, αριστερής, οικολογικής, φεμινιστικής ταυτότητας της νεολαίας του κόμματος είναι βήμα προς τα πίσω. Είναι προφανές ότι οι μονόπλευρες αναφορές στον κομμουνιστικό προσανατολισμό στενεύουν τα όρια του χώρου μας και αναιρούν την πλούσια πείρα από τις πλατιές αριστερές οργανώσεις νεολαίας που έγραψαν ιστορία σε αυτόν τον τόπο.

Αποτελεί επίσης σοβαρό πρόβλημα δημοκρατίας η παρεμπόδιση λειτουργίας τάσεων στο χώρο της νεολαίας ΣΥΝ και ειδικά στην εκλογή του Κεντρικού Συμβουλίου. Τάσεις και λίστες των ρευμάτων που να συγκροτούνται μέσα από την ίδια την πολιτική διαβούλευση στις οργανώσεις της νεολαίας και όχι φυσικά, ως κομματικά παραρτήματα. Η πολυτασική λειτουργία του κόμματός μας – παρά τις αδυναμίες της – αποτελεί θετικό παράδειγμα υπέρβασης στην πράξη του Δημοκρατικού Συγκεντρωτισμού και του βασικού προτάγματος για την ενότητα μέσα από τη διαφορετικότητα.

Εμείς, νέοι και νέες που κινούμαστε στο κλίμα των αντιλήψεων της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ, με τη δημόσια αυτή παρέμβασή μας θέτουμε δύο μείζονα ζητήματα λειτουργίας που οφείλουμε από κοινού (κόμμα και νεολαία) να αντιμετωπίσουμε. Ο χώρος της νεολαίας δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποτελεί ένα «πείραμα» για την επιστροφή στο παρελθόν.

Βουκελάτου Δανάη,
Βουκελάτου Ευρωπία,
Ζαφειρόπουλος Άγγελος,
Καστανά Ηρώ,
Παναγιωτόπουλος Νίκος,
Παξινού-Βαφειάδου Ειρήνη,
Παξινός Νικόλας,
Παπαδάκης Νίκος,
Σταυροπούλου Κατερίνα,
Σφακιανάκης Τηλέμαχος,
Τσεκούρα Αννα,
Τσούκαλης Κώστας,
Τσιμεράκης Αντρέας

Για τη δημοκρατία και μέσα στη νεολαία και μέσα στην κοινωνία

Ο Συνασπισμός, από την ίδρυσή του, ήταν το κόμμα το οποίο θέσπισε καταστατικά τη λειτουργία των τάσεων στο εσωτερικό του. Αυτό το γεγονός ήταν μια σημαντική κατάκτηση για το αριστερό κίνημα, καθώς αμφισβητήθηκε με τον πιο έμπρακτο τρόπο ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός που καταταλαιπώρησε την Αριστερά της χώρας μας.

Η πολυτασικότητα υπήρξε βεβαίως και ένα αναγκαίο ιστορικό γεγονός, καθώς μέσα στο Συνασπισμό συνενώθηκαν τα δύο βασικά ρεύματα της ελληνικής αριστεράς και άλλες συλλογικότητες. Δεν είναι όμως αυτός ο βασικός λόγος που θεσπίστηκε, ούτε και ο βασικός λόγος που συνεχίζει να υφίσταται. Η θέσπιση των τάσεων βοήθησε αποφασιστικά τον Συνασπισμό να γίνει ένα σύγχρονο, δημοκρατικό κόμμα, ένα κόμμα ανάδειξης των διαφορετικών απόψεων και ιδεών και επομένως σύνθεσης τους, επιτρέποντας ταυτόχρονα τη ζύμωσή τους και την παραγωγή πολιτικής.

Πιστεύουμε ότι η Νεολαία Συν πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγμα του κόμματος και μάλιστα να το βαθύνει ακόμα περισσότερο. Μια σύγχρονη οργάνωση νεολαίας δεν μπορεί παρά να προκρίνει την πολυφωνία και τη δημοκρατία, στο εσωτερικό της πρώτα και κύρια. Πρέπει να αντιμετωπίζει όλες τις φωνές ως προωθητική δύναμη και όχι ως απειλή για την οργάνωση. Τον πλουραλισμό τον φοβούνται τα μονολιθικά κόμματα και οργανώσεις, που δεν έχουν πίστη στις δημοκρατικές διαδικασίες. Σε κόμματα και οργανώσεις που κάθε τι που αποκλίνει στο παραμικρό από τη γραμμή το αποστρέφονται και το πολεμούν μέχρι εξόντωσης η κοινωνία γυρίζει την πλάτη.

Η κατοχύρωση των τάσεων στη νεολαία μπορεί να λειτουργήσει προωθητικά σήμερα και για έναν ακόμα λόγο. Η διεύρυνση των δυνάμεων μας και η αύξηση του αριθμού των μελών μας, έχει φέρει στις τάξεις μας και νέους που ενδεχομένως δε συμμερίζονται όλα όσα λέει η επίσημη γραμμή της οργάνωσής μας. Η ύπαρξη τάσεων δίνει τη δυνατότητα σε όσους επιθυμούν να διατυπώνουν και με διακριτό τρόπο το σύστημα των απόψεων τους.

Η δική μας αριστερά είναι η αριστερά της δημοκρατίας και του σεβασμού στο διαφορετικό. Πιστεύουμε πως κανείς δεν έχει το αλάθητο. Ακόμα και η πιο φωτισμένη ηγεσία θα κάνει λάθη και παραλήψεις. Νομίζουμε πως στις μέρες μας κανείς και καμιά δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από την κριτική, η οποία βεβαίως δεν είναι αυτοσκοπός.

Τα όσα λέμε για τη δική μας οργάνωση δεν πηγάζουν από τη διάθεση δημιουργίας νέων συσχετισμών, αλλά επειδή θεωρούμε το ζήτημα της δημοκρατίας κομβικό όχι μόνο για την αριστερά αλλά για όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής. Δεν μπορούμε να διανοηθούμε τον σοσιαλισμό που επιδιώκουμε χωρίς δημοκρατία και ελευθερία, ούτε μπορούμε τη δημοκρατία να την περιορίσουμε μόνο στη δυνατότητα να λέει ο καθένας ελεύθερα τη γνώμη του, αν και αυτό σήμερα δεν γίνεται στη λειτουργία της οργάνωσης χωρίς συνέπειες.. Η δημοκρατία διαπερνά κάθε δραστηριότητα. Οι πεφωτισμένες ηγεσίες και το κόμμα νέου τύπου, που φέρνουν τη γραμμή από πάνω προς τα κάτω, έχουν στοιχίσει πολύ ακριβά στην Αριστερά. Χαρακτηριστικό ιστορικό παράδειγμα τα ανελεύθερα καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Η δημοκρατία παραμένει ένα ριζοσπαστική και ανατρεπτική επιλογή. Δεν μπορούμε να φανταστούμε άλλον τρόπο για να λειτουργήσει η δική μας Αριστερά.